BARACOA, Küba — Roger García Ordaz birçok kez kaçma girişiminde bulunduğunu gizlemiyor.
Ahşap, Strafor ve reçineden yapılmış teknelerle 11 kez Küba’dan ayrılmaya çalıştı ve üç tekne aksiliği ve ABD Sahil Güvenlik tarafından denizde alınıp eve gönderilen sekiz kez dahil olmak üzere her başarısız girişim için bir dövme yaptırdı.
34 yaşındaki Bay García’nın yaşadığı Havana’nın batısındaki bir balıkçı köyü olan Baracoa’nın kıyılarından bu yıl yüzlerce ev yapımı, köhne tekne ayrıldı – o kadar çok ki yerel halk kasabayı “Üçüncü Terminal” olarak adlandırıyor.
“Tabii ki oraya gelene kadar kendimi denize atmaya devam edeceğim” dedi. “Ya da deniz canımı almak istiyorsa, öyle olsun.”
Komünist yönetim altındaki Küba’da yaşam koşulları uzun süredir istikrarsızdı, ancak bugün, derinleşen yoksulluk ve umutsuzluk, Fidel Castro’nun yarım asırdan uzun bir süre önce iktidara gelmesinden bu yana Karayip ada ülkesinden en büyük göçü başlattı.
Ülke, daha sıkı ABD yaptırımları ve Küba’nın can damarlarından biri olan turizm endüstrisinin içini boşaltan Covid-19 salgını tarafından vuruldu. Yiyecekler daha da kıt ve pahalı hale geldi, kıt malzemeleri olan eczanelerde kuyruklar şafaktan önce başlıyor ve milyonlarca insan her gün saatlerce süren elektrik kesintilerine katlanıyor.
ABD hükümetinin verilerine göre, geçen yıl yaklaşık 250.000 Kübalı, yani adanın 11 milyonluk nüfusunun yüzde 2’sinden fazlası ABD’ye göç etti ve bunların çoğu güney sınırına kara yoluyla ulaştı.
Havana’nın batısındaki Artemisa adlı bir balıkçı köyü olan Baracoa’nın kıyılarından bu yıl yüzlerce ev yapımı, köhne tekne yola çıktı. Kredi… The New York Times için Eliana Aponte Tobar
Kitlesel göçle tanınan bir ülke için bile, mevcut dalga dikkat çekicidir – yakın zamana kadar adanın en büyük iki göç olayı olan 1980 Mariel tekne asansörü ve 1994 Küba mertek krizinin toplamından daha büyük.
Ancak bu hareketler bir yıl içinde zirveye ulaşırken, uzmanlar savaş dönemindeki bir toplu göçe benzettikleri bu göçün sonu olmadığını ve halihazırda yarımkürenin en yaşlı nüfuslarından birine sahip olan bir ülkenin istikrarını tehdit ettiğini söylüyor.
Ayrılan Kübalıların çığı, ABD için de bir meydan okuma haline geldi. Şimdi, Meksika’dan sonra en yüksek göçmen kaynaklarından biri olan Küba, Başkan Biden için büyük bir siyasi sorumluluk olan ve yönetimin ciddi bir ulusal güvenlik sorunu olarak gördüğü ABD-Meksika sınırında göçmenlerin ezilmesine en çok katkıda bulunanlardan biri haline geldi. .
Konuyla ilgili kamuoyu önünde konuşma yetkisi olmayan üst düzey bir Dışişleri Bakanlığı yetkilisi, “Küba için rakamlar tarihi ve bunu herkes kabul ediyor” dedi. “Bununla birlikte, şu anda hiç olmadığı kadar çok insan küresel olarak göç ediyor ve bu eğilim kesinlikle bizim yarım küremizde de geçerli.”
Pek çok uzman, ABD’nin adaya yönelik politikasının, yönetimin şu anda çözmeye çalıştığı göç krizini körüklemeye yardımcı olduğunu söylüyor.
Trump yönetimi, Güney Florida’daki Kübalı Amerikalı seçmenlere hitap etmek için, Başkan Barack Obama’nın diplomatik ilişkileri yeniden kurma ve adaya seyahatleri artırmayı içeren angajman politikasını bir kenara bıraktı. Başkan Donald J. Trump, bunun yerine, yaptırımları artıran ve Kübalıların önemli bir gelir kaynağı olan ABD’deki ailelerinden alabilecekleri nakit miktarını ciddi şekilde sınırlayan bir “maksimum baskı” kampanyasıyla değiştirdi.
Bir grup Kübalı göçmen Temmuz ayında ABD’ye geçtikten sonra Yuma, Arizona’da Sınır Devriyesi tarafından işleniyor. Geçen yıl boyunca yaklaşık 250.000 Kübalı Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etti. Kredi… The New York Times için Adriana Zehbrauskas
Obama döneminde ulusal güvenlik danışman yardımcısı olarak görev yapan Ben Rhodes, “Bu roket bilimi değil: Sınırınızdan 90 mil uzaktaki bir ülkeyi yaptırımlarla harap ederseniz, insanlar ekonomik fırsat arayışıyla sınırınıza gelir” dedi. Küba ile görüşmelerde en önemli kişi.
Başkan Biden, Bay Trump’ın bazı politikalarından geri adım atmaya başlasa da, Küba diasporasını kızdırma ve Senato Dış İlişkiler başkanı Demokrat ve güçlü bir Kübalı Amerikalı olan Senatör Robert Menendez’in gazabına uğrama korkusuyla yavaş hareket etti. Komite, dedi Amerikan Üniversitesi’nde profesör olan ve ABD-Küba ilişkileri hakkında kapsamlı yazılar yazan William M. LeoGrande.
Yönetim, Küba hükümetinin geçen yıl kitlesel protestoları bastırmasının ardından adadaki insan haklarıyla ilgili endişelerini de dile getirdi.
LeoGrande, “Bu iki neden -bir iç politika ve bir dış politika- birbirini güçlendiriyor” dedi.
Yaptırımların önemli ölçüde geri alınması söz konusu olmasa da, iki hükümet olağanüstü göç dalgasını ele almak için çaba sarf ediyor.
Washington kısa süre önce Ocak ayında Havana’daki konsolosluk hizmetlerini yeniden başlatacağını ve iki ülke arasında uzun süredir devam eden anlaşmalara uygun olarak önümüzdeki yıl Kübalılara en az 20.000 vize vereceğini duyurdu. .
Havana, sınır dışı edilen Kübalıların ABD’den uçuşlarını kabul etmeye devam etmeyi kabul etti, bu da göçü caydırmaya çalışmak için başka bir hareket. Biden yönetimi, Kübalı Amerikalıların akrabalarına göndermelerine izin verilen para sınırını da kaldırdı ve bir ABD şirketine Küba’ya banka havalelerini işleme koyma yetkisi verdi.
Küba hükümeti uzun süredir Washington’un yaptırımlarını ve onlarca yıllık ticaret ambargosunu ülke ekonomisini felç etmekle ve insanları adadan uzaklaştırmakla suçluyor ve 1966’dan beri yürürlükte olan ve belirli kriterleri karşılayan Kübalıların çoğuna hızlı bir şekilde oturma izni veren bir yasanın yürürlükte olduğunu söylüyor. Göç dalgalarının temel nedeni.
Yasa, esasen tüm Kübalıların korunmaya ihtiyaç duyan siyasi mülteciler olduğunu varsayıyor, ancak onlara başka hiçbir millete sağlanmayan ayrıcalıklar verdikleri için geniş çapta eleştirildi.
Ancak Küba’nın, ulusu hoşnutsuz olarak gördüğü kişilerden kurtarmak için göçü kullanma konusunda da uzun bir geçmişi var. Siyasi huzursuzluk büyüdüğünde, Fidel Castro ajitatörlere alenen teklif verirdi – onlara “yozlaşmışlar” ve “solucanlar” diyordu – geçmiş olsun.
1965’te Camarioca limanından yaklaşık 3.000 kişi ayrıldı ve 1980’de 125.000 kişi Mariel’den ayrıldı. 1994’te sokak protestoları, iç lastikler ve köhne gemilerle Florida kıyılarına vuran yaklaşık 35.000 kişinin göç etmesine yol açtı.
American Marines, 1980’de Mariel teknesiyle kaldırma sırasında Key West’te bir tekneden küçük bir Kübalı çocuğa yardım etti. Kredi… Fernando Yovera/İlişkili Basın
Pandemi Küba’nın serbest düşüşünü hızlandırdı: Son üç yılda Küba’nın mali rezervleri azaldı ve kıyı raflarını stoklamakta zorlandı. İthalat – büyük ölçüde gıda ve yakıt – yarı yarıya düştü. Durum o kadar vahim ki, devlet elektrik şirketi bu ay elektrik hizmetinin o gün 13 saat 13 dakika kesintisiz çalıştığıyla övündü.
Geçen yıl, ekonomik gerilemeden ve bir Covid-19 tecritiyle birleşen özgürlük eksikliğinden bıkan on binlerce Kübalı, on yıllardır en büyük hükümet karşıtı protestolarda sokaklara döküldü. Kübalı bir insan hakları grubuna göre, yaklaşık 700 kişinin hala tutuklu olduğu bir baskı izledi.
ABD Sahil Güvenliğine göre, imkanları kısıtlı Kübalılar derme çatma tekneler inşa ederek ayrılmaya çalışıyor ve 2020’den beri denizde en az 100 kişi öldü. Sahil Güvenlik, yalnızca son iki ayda yaklaşık 3.000 Kübalıyı denizde yakaladı.
Ancak bu günlerde Kübalı göçmenlerin çoğu adadan uçuyor, yurtdışındaki akrabaları genellikle uçak ücretini ödüyor ve ardından zorlu bir kara yolculuğu yapıyor. (Küba, on yıl önce hava yoluyla ayrılma için bir çıkış vizesi şartını kaldırdı, ancak deniz yoluyla ayrılma hala yasa dışı.)
Bent kapakları, geçen yıl Nikaragua Kübalılar için giriş vizesi istemeyi bıraktığında açıldı. On binlerce insan evlerini ve eşyalarını satarak Managua’ya uçtu ve karadan ABD sınırına kadar 1.700 millik bir yolculuk yapmalarına yardımcı olmaları için kaçakçılara para ödedi.
Adada izinli olan New York Şehir Üniversitesi’nden antropolog Katrin Hansing, artan göç rakamlarının Sırbistan ve Rusya da dahil olmak üzere diğer ülkelere giden binlerce kişiyi hesaba katmadığını belirtti.
“Bu, bu ülkenin devrimden bu yana yaşadığı en büyük niceliksel ve niteliksel beyin göçü” dedi. “En iyileri, en parlakları ve en fazla enerjiye sahip olanlarıdır.”
Uzmanlar, daha genç, çalışma çağındaki Kübalıların ülkeden ayrılmasının, ortalama yaşam süresinin bölgenin geri kalanından daha yüksek olduğu bir ülke için kasvetli bir demografik geleceğin habercisi olduğunu söylüyor. Hükümet, ülkenin yaşlı nüfusunun bel bağladığı yetersiz emekli maaşlarını zaten zar zor karşılayabiliyor.
Florida Uluslararası Üniversitesi’nde araştırma görevlisi olan Elaine Acosta González, Kübalıların anavatanlarından kan kaybetmesinin “yıkıcı” olduğunu söyledi. “Küba nüfusu azalıyor.”
Sadece birkaç yıl önce, ülkenin geleceği çok farklı görünüyordu. Obama yönetiminin Küba’ya seyahat üzerindeki kısıtlamaları gevşetmesiyle, Amerikalı turistler adanın yeni gelişen özel sektörüne dolar pompaladı.
Şimdi, seyahat yine ciddi şekilde kısıtlandı ve birçok Kübalı için yıllarca süren ekonomik gerileme, iyimserliğin son közlerini de söndürdü.
Üç kez ayrılmaya çalışan bir taksi şoförü olan Joan Cruz Méndez, Baracoa’da denize baktı ve önceki kasabanın kıyılarında sıralanan bu kadar çok teknenin sahipleriyle birlikte neden gittiğini açıkladı.
Joan Cruz Méndez Küba’yı üç kez terk etmeye çalıştı. Halkın büyük bir kısmının umudunu yitirdiğini düşünüyorum” dedi. Kredi… The New York Times için Eliana Aponte Tobar
Bay Cruz, “Kaybedebileceğiniz en son şey umuttur ve bence nüfusun büyük bir kısmı umudunu yitirmiştir,” dedi ve evvelinin denizden 30 mil açıkta nasıl sadece geri dönmek zorunda kaldığını anlattı, çünkü geri dönmek zorunda kaldı. gemide çok fazla insan deniz tuttu ve kustu.
Mart ayında, 41 yaşındaki Bay Cruz, karısının Panama’ya uçması için bir uçak bileti aldı ve onu siyasi sığınma talebinde bulunacağı Amerika Birleşik Devletleri’ne götürmek için bir kaçakçıya 6.000 $ ıslıklamak için birikimlerini kullandı. Houston’da bir otomobil parçaları mağazasında çalışıyor.
Kasabanın hemen ötesindeki ormanda insanlar daha fazla tekne inşa etmekle, arabaların motorlarını, elektrik jeneratörlerini ve çim biçme makinelerini soymakla meşguldü.
Deniz sakin olduğunda, yerel Küba Sahil Güvenlik birliğinin vardiyasını bitirmesini beklerler, sonra derme çatma gemileri omuzlarında kasabanın içinden ve sarp kayaların üzerinden taşıyarak yavaşça suya indirirler.
Mayıs ayında, 32 yaşındaki Yoel Taureaux Duvergel ve tek çocuklarına beş aylık hamile olan eşi Yanari ve diğer dört kişi erken saatlerde yola çıktı. Ama motorları bozuldu. Kürek çekmeye başladılar, ancak Amerika Birleşik Devletleri’nden sadece birkaç mil uzakta ABD Sahil Güvenlik tarafından durduruldular ve Bay Taureaux’nun tuhaf işler yaparak geçmeye çalıştığı Küba’ya geri götürüldüler.
Yoel Taureaux Duvergel ve eşi Mayıs ayında Küba’dan kaçmaya çalıştı ancak ABD Sahil Güvenlik tarafından geri çevrildi. Kredi… The New York Times için Eliana Aponte Tobar
Neden ayrılmaya çalıştığı sorulduğunda, güldü. “Ne demek neden gitmek istedim?” dedi. “Küba gerçekliğinde yaşamıyor musun?”
Tekrar denemeye niyetli. “Bir kez başlayınca duramazsınız” dedi.
Yanında oturan 19 yaşındaki Maikol Manuel Infanta Silva, batan bir tekne yapmak için ailesinin buzdolabını satmıştı. O da tekrar deneyecek.
Kanunen askerlik yapıyor olması gerekiyor ama kaçmış ve zıpkınla balık yakalayarak geçimini sağlamaya çalışıyor.
Küba’da, “her şey daha da kötüye gidiyor” dedi.
Ahşap, Strafor ve reçineden yapılmış teknelerle 11 kez Küba’dan ayrılmaya çalıştı ve üç tekne aksiliği ve ABD Sahil Güvenlik tarafından denizde alınıp eve gönderilen sekiz kez dahil olmak üzere her başarısız girişim için bir dövme yaptırdı.
34 yaşındaki Bay García’nın yaşadığı Havana’nın batısındaki bir balıkçı köyü olan Baracoa’nın kıyılarından bu yıl yüzlerce ev yapımı, köhne tekne ayrıldı – o kadar çok ki yerel halk kasabayı “Üçüncü Terminal” olarak adlandırıyor.
“Tabii ki oraya gelene kadar kendimi denize atmaya devam edeceğim” dedi. “Ya da deniz canımı almak istiyorsa, öyle olsun.”
Komünist yönetim altındaki Küba’da yaşam koşulları uzun süredir istikrarsızdı, ancak bugün, derinleşen yoksulluk ve umutsuzluk, Fidel Castro’nun yarım asırdan uzun bir süre önce iktidara gelmesinden bu yana Karayip ada ülkesinden en büyük göçü başlattı.
Ülke, daha sıkı ABD yaptırımları ve Küba’nın can damarlarından biri olan turizm endüstrisinin içini boşaltan Covid-19 salgını tarafından vuruldu. Yiyecekler daha da kıt ve pahalı hale geldi, kıt malzemeleri olan eczanelerde kuyruklar şafaktan önce başlıyor ve milyonlarca insan her gün saatlerce süren elektrik kesintilerine katlanıyor.
ABD hükümetinin verilerine göre, geçen yıl yaklaşık 250.000 Kübalı, yani adanın 11 milyonluk nüfusunun yüzde 2’sinden fazlası ABD’ye göç etti ve bunların çoğu güney sınırına kara yoluyla ulaştı.
Havana’nın batısındaki Artemisa adlı bir balıkçı köyü olan Baracoa’nın kıyılarından bu yıl yüzlerce ev yapımı, köhne tekne yola çıktı. Kredi… The New York Times için Eliana Aponte Tobar
Kitlesel göçle tanınan bir ülke için bile, mevcut dalga dikkat çekicidir – yakın zamana kadar adanın en büyük iki göç olayı olan 1980 Mariel tekne asansörü ve 1994 Küba mertek krizinin toplamından daha büyük.
Ancak bu hareketler bir yıl içinde zirveye ulaşırken, uzmanlar savaş dönemindeki bir toplu göçe benzettikleri bu göçün sonu olmadığını ve halihazırda yarımkürenin en yaşlı nüfuslarından birine sahip olan bir ülkenin istikrarını tehdit ettiğini söylüyor.
Ayrılan Kübalıların çığı, ABD için de bir meydan okuma haline geldi. Şimdi, Meksika’dan sonra en yüksek göçmen kaynaklarından biri olan Küba, Başkan Biden için büyük bir siyasi sorumluluk olan ve yönetimin ciddi bir ulusal güvenlik sorunu olarak gördüğü ABD-Meksika sınırında göçmenlerin ezilmesine en çok katkıda bulunanlardan biri haline geldi. .
Konuyla ilgili kamuoyu önünde konuşma yetkisi olmayan üst düzey bir Dışişleri Bakanlığı yetkilisi, “Küba için rakamlar tarihi ve bunu herkes kabul ediyor” dedi. “Bununla birlikte, şu anda hiç olmadığı kadar çok insan küresel olarak göç ediyor ve bu eğilim kesinlikle bizim yarım küremizde de geçerli.”
Pek çok uzman, ABD’nin adaya yönelik politikasının, yönetimin şu anda çözmeye çalıştığı göç krizini körüklemeye yardımcı olduğunu söylüyor.
Trump yönetimi, Güney Florida’daki Kübalı Amerikalı seçmenlere hitap etmek için, Başkan Barack Obama’nın diplomatik ilişkileri yeniden kurma ve adaya seyahatleri artırmayı içeren angajman politikasını bir kenara bıraktı. Başkan Donald J. Trump, bunun yerine, yaptırımları artıran ve Kübalıların önemli bir gelir kaynağı olan ABD’deki ailelerinden alabilecekleri nakit miktarını ciddi şekilde sınırlayan bir “maksimum baskı” kampanyasıyla değiştirdi.
Bir grup Kübalı göçmen Temmuz ayında ABD’ye geçtikten sonra Yuma, Arizona’da Sınır Devriyesi tarafından işleniyor. Geçen yıl boyunca yaklaşık 250.000 Kübalı Amerika Birleşik Devletleri’ne göç etti. Kredi… The New York Times için Adriana Zehbrauskas
Obama döneminde ulusal güvenlik danışman yardımcısı olarak görev yapan Ben Rhodes, “Bu roket bilimi değil: Sınırınızdan 90 mil uzaktaki bir ülkeyi yaptırımlarla harap ederseniz, insanlar ekonomik fırsat arayışıyla sınırınıza gelir” dedi. Küba ile görüşmelerde en önemli kişi.
Başkan Biden, Bay Trump’ın bazı politikalarından geri adım atmaya başlasa da, Küba diasporasını kızdırma ve Senato Dış İlişkiler başkanı Demokrat ve güçlü bir Kübalı Amerikalı olan Senatör Robert Menendez’in gazabına uğrama korkusuyla yavaş hareket etti. Komite, dedi Amerikan Üniversitesi’nde profesör olan ve ABD-Küba ilişkileri hakkında kapsamlı yazılar yazan William M. LeoGrande.
Yönetim, Küba hükümetinin geçen yıl kitlesel protestoları bastırmasının ardından adadaki insan haklarıyla ilgili endişelerini de dile getirdi.
LeoGrande, “Bu iki neden -bir iç politika ve bir dış politika- birbirini güçlendiriyor” dedi.
Yaptırımların önemli ölçüde geri alınması söz konusu olmasa da, iki hükümet olağanüstü göç dalgasını ele almak için çaba sarf ediyor.
Washington kısa süre önce Ocak ayında Havana’daki konsolosluk hizmetlerini yeniden başlatacağını ve iki ülke arasında uzun süredir devam eden anlaşmalara uygun olarak önümüzdeki yıl Kübalılara en az 20.000 vize vereceğini duyurdu. .
Havana, sınır dışı edilen Kübalıların ABD’den uçuşlarını kabul etmeye devam etmeyi kabul etti, bu da göçü caydırmaya çalışmak için başka bir hareket. Biden yönetimi, Kübalı Amerikalıların akrabalarına göndermelerine izin verilen para sınırını da kaldırdı ve bir ABD şirketine Küba’ya banka havalelerini işleme koyma yetkisi verdi.
Küba hükümeti uzun süredir Washington’un yaptırımlarını ve onlarca yıllık ticaret ambargosunu ülke ekonomisini felç etmekle ve insanları adadan uzaklaştırmakla suçluyor ve 1966’dan beri yürürlükte olan ve belirli kriterleri karşılayan Kübalıların çoğuna hızlı bir şekilde oturma izni veren bir yasanın yürürlükte olduğunu söylüyor. Göç dalgalarının temel nedeni.
Yasa, esasen tüm Kübalıların korunmaya ihtiyaç duyan siyasi mülteciler olduğunu varsayıyor, ancak onlara başka hiçbir millete sağlanmayan ayrıcalıklar verdikleri için geniş çapta eleştirildi.
Ancak Küba’nın, ulusu hoşnutsuz olarak gördüğü kişilerden kurtarmak için göçü kullanma konusunda da uzun bir geçmişi var. Siyasi huzursuzluk büyüdüğünde, Fidel Castro ajitatörlere alenen teklif verirdi – onlara “yozlaşmışlar” ve “solucanlar” diyordu – geçmiş olsun.
1965’te Camarioca limanından yaklaşık 3.000 kişi ayrıldı ve 1980’de 125.000 kişi Mariel’den ayrıldı. 1994’te sokak protestoları, iç lastikler ve köhne gemilerle Florida kıyılarına vuran yaklaşık 35.000 kişinin göç etmesine yol açtı.
American Marines, 1980’de Mariel teknesiyle kaldırma sırasında Key West’te bir tekneden küçük bir Kübalı çocuğa yardım etti. Kredi… Fernando Yovera/İlişkili Basın
Pandemi Küba’nın serbest düşüşünü hızlandırdı: Son üç yılda Küba’nın mali rezervleri azaldı ve kıyı raflarını stoklamakta zorlandı. İthalat – büyük ölçüde gıda ve yakıt – yarı yarıya düştü. Durum o kadar vahim ki, devlet elektrik şirketi bu ay elektrik hizmetinin o gün 13 saat 13 dakika kesintisiz çalıştığıyla övündü.
Geçen yıl, ekonomik gerilemeden ve bir Covid-19 tecritiyle birleşen özgürlük eksikliğinden bıkan on binlerce Kübalı, on yıllardır en büyük hükümet karşıtı protestolarda sokaklara döküldü. Kübalı bir insan hakları grubuna göre, yaklaşık 700 kişinin hala tutuklu olduğu bir baskı izledi.
ABD Sahil Güvenliğine göre, imkanları kısıtlı Kübalılar derme çatma tekneler inşa ederek ayrılmaya çalışıyor ve 2020’den beri denizde en az 100 kişi öldü. Sahil Güvenlik, yalnızca son iki ayda yaklaşık 3.000 Kübalıyı denizde yakaladı.
Ancak bu günlerde Kübalı göçmenlerin çoğu adadan uçuyor, yurtdışındaki akrabaları genellikle uçak ücretini ödüyor ve ardından zorlu bir kara yolculuğu yapıyor. (Küba, on yıl önce hava yoluyla ayrılma için bir çıkış vizesi şartını kaldırdı, ancak deniz yoluyla ayrılma hala yasa dışı.)
Bent kapakları, geçen yıl Nikaragua Kübalılar için giriş vizesi istemeyi bıraktığında açıldı. On binlerce insan evlerini ve eşyalarını satarak Managua’ya uçtu ve karadan ABD sınırına kadar 1.700 millik bir yolculuk yapmalarına yardımcı olmaları için kaçakçılara para ödedi.
Adada izinli olan New York Şehir Üniversitesi’nden antropolog Katrin Hansing, artan göç rakamlarının Sırbistan ve Rusya da dahil olmak üzere diğer ülkelere giden binlerce kişiyi hesaba katmadığını belirtti.
“Bu, bu ülkenin devrimden bu yana yaşadığı en büyük niceliksel ve niteliksel beyin göçü” dedi. “En iyileri, en parlakları ve en fazla enerjiye sahip olanlarıdır.”
Uzmanlar, daha genç, çalışma çağındaki Kübalıların ülkeden ayrılmasının, ortalama yaşam süresinin bölgenin geri kalanından daha yüksek olduğu bir ülke için kasvetli bir demografik geleceğin habercisi olduğunu söylüyor. Hükümet, ülkenin yaşlı nüfusunun bel bağladığı yetersiz emekli maaşlarını zaten zar zor karşılayabiliyor.
Florida Uluslararası Üniversitesi’nde araştırma görevlisi olan Elaine Acosta González, Kübalıların anavatanlarından kan kaybetmesinin “yıkıcı” olduğunu söyledi. “Küba nüfusu azalıyor.”
Sadece birkaç yıl önce, ülkenin geleceği çok farklı görünüyordu. Obama yönetiminin Küba’ya seyahat üzerindeki kısıtlamaları gevşetmesiyle, Amerikalı turistler adanın yeni gelişen özel sektörüne dolar pompaladı.
Şimdi, seyahat yine ciddi şekilde kısıtlandı ve birçok Kübalı için yıllarca süren ekonomik gerileme, iyimserliğin son közlerini de söndürdü.
Üç kez ayrılmaya çalışan bir taksi şoförü olan Joan Cruz Méndez, Baracoa’da denize baktı ve önceki kasabanın kıyılarında sıralanan bu kadar çok teknenin sahipleriyle birlikte neden gittiğini açıkladı.
Joan Cruz Méndez Küba’yı üç kez terk etmeye çalıştı. Halkın büyük bir kısmının umudunu yitirdiğini düşünüyorum” dedi. Kredi… The New York Times için Eliana Aponte Tobar
Bay Cruz, “Kaybedebileceğiniz en son şey umuttur ve bence nüfusun büyük bir kısmı umudunu yitirmiştir,” dedi ve evvelinin denizden 30 mil açıkta nasıl sadece geri dönmek zorunda kaldığını anlattı, çünkü geri dönmek zorunda kaldı. gemide çok fazla insan deniz tuttu ve kustu.
Mart ayında, 41 yaşındaki Bay Cruz, karısının Panama’ya uçması için bir uçak bileti aldı ve onu siyasi sığınma talebinde bulunacağı Amerika Birleşik Devletleri’ne götürmek için bir kaçakçıya 6.000 $ ıslıklamak için birikimlerini kullandı. Houston’da bir otomobil parçaları mağazasında çalışıyor.
Kasabanın hemen ötesindeki ormanda insanlar daha fazla tekne inşa etmekle, arabaların motorlarını, elektrik jeneratörlerini ve çim biçme makinelerini soymakla meşguldü.
Deniz sakin olduğunda, yerel Küba Sahil Güvenlik birliğinin vardiyasını bitirmesini beklerler, sonra derme çatma gemileri omuzlarında kasabanın içinden ve sarp kayaların üzerinden taşıyarak yavaşça suya indirirler.
Mayıs ayında, 32 yaşındaki Yoel Taureaux Duvergel ve tek çocuklarına beş aylık hamile olan eşi Yanari ve diğer dört kişi erken saatlerde yola çıktı. Ama motorları bozuldu. Kürek çekmeye başladılar, ancak Amerika Birleşik Devletleri’nden sadece birkaç mil uzakta ABD Sahil Güvenlik tarafından durduruldular ve Bay Taureaux’nun tuhaf işler yaparak geçmeye çalıştığı Küba’ya geri götürüldüler.
Yoel Taureaux Duvergel ve eşi Mayıs ayında Küba’dan kaçmaya çalıştı ancak ABD Sahil Güvenlik tarafından geri çevrildi. Kredi… The New York Times için Eliana Aponte Tobar
Neden ayrılmaya çalıştığı sorulduğunda, güldü. “Ne demek neden gitmek istedim?” dedi. “Küba gerçekliğinde yaşamıyor musun?”
Tekrar denemeye niyetli. “Bir kez başlayınca duramazsınız” dedi.
Yanında oturan 19 yaşındaki Maikol Manuel Infanta Silva, batan bir tekne yapmak için ailesinin buzdolabını satmıştı. O da tekrar deneyecek.
Kanunen askerlik yapıyor olması gerekiyor ama kaçmış ve zıpkınla balık yakalayarak geçimini sağlamaya çalışıyor.
Küba’da, “her şey daha da kötüye gidiyor” dedi.