Kışın, savaş sırasında, herhangi bir sayıda engel, Lyman’daki itfaiyecilerin hayatını zorlaştırabilir.
Ukrayna’nın doğusundaki bu şehirde cep telefonu hizmeti o kadar kötü ki, bir acil durum aramasının hiç yanıtlanmama ihtimali yüksek. Su kıt, şehrin tek eskimiş itfaiye aracını bir yangını söndürmeye ancak yetecek kadar su bırakıyor. Kenar mahallelerindeki bazı sokaklar, mayınlar ve patlamamış mühimmat nedeniyle geçilmez durumda.
Ve sonra pencereler var.
Savaş, Lyman’da aylarca süren yıkıcı bir dalga gibi ilerleyip, patlayıcı mermilerle mahallelere zarar verip onları yok ettikten sonra, geride binlerce patlamış pencere bıraktı. Bu nedenle, Lyman’ın tek çalışan itfaiye istasyonu olan 21 Numaralı Acil Servis Departmanındaki işçiler genellikle çetin ama önemli bir göreve yönlendiriliyor: kış başladığında yıkılan pencereleri ve hasarlı çatıları örtmek.
Komşu bir kasabadan acil durum görevlisi olan ve şu anda Lyman’da çalışan 33 yaşındaki Andriy Liakh, “Her şey kışın başladı ve yine kış geldi” dedi. Lyman kentindeki binaların yüzde 25 ila 30’undan fazlasının tamamen tamir edilemeyecek durumda olduğunu tahmin ediyor, bu da geri kalanı korumak için yapılacak çok iş olduğu anlamına geliyor.
Savaşın başlarındaki yoğun bombardıman, ilkbahar ve yaz aylarında Rus işgali ve sonbaharda Ukrayna’nın kurtuluşunun ardından, acil servis personeli yavaş yavaş tamamen farklı bir şehirle yeniden tanışıyor. Daha az kaynak ve işçi var ve sıcaklıklar düşmeye devam ederek koşulları son derece zorlu hale getiriyor.
Bu ayın başlarında, The New York Times’tan gazeteciler, Lyman’da binaları tamir eden ve bir evde çıkan yangına müdahale eden 21 No’lu İstasyondaki itfaiyecilerle bir gün geçirerek, yıkım ve umut arasında kalan bir Ukrayna kentine kısa bir pencere açtı. , yeniden yapılanma. Ön cephede top atışlarının sesi çok uzakta değildi.
Soğuk hava ülkeyi etkisi altına alırken, Lyman’ın çalışan tek itfaiye istasyonuna patlamış camları kapatma görevi verildi. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Bay Liakh, temiz traşlı ve yorgun, “Biz yetişkiniz, hizmetimizi, neyin gerekli olduğunu anlıyoruz,” dedi.
Savaş en soğuk aylara girerken, kış başlı başına bir silah haline geldi. Rusya’nın Ukrayna’nın altyapısına yönelik amansız saldırıları, binlerce kişiyi elektriksiz, bodrumlarda donmuş ve odun sobalarının etrafında toplanmış halde bıraktı. Perşembe günü Moskova, ülkenin Kiev ve diğer büyük şehirlerdeki enerji şebekesini hedef alan bir insansız hava aracı ve seyir füzesi yağmuru ile şimdiye kadarki en büyük saldırılarından birini başlattı.
Cephe hatları yakınında, çoğunlukla aylardır elektriğin olmadığı kasaba ve şehirlerde, dondurucu soğuklar hayatın bir parçası. Sakinleri odun istifleyerek, jeneratör yakıtını paylaştırarak ve paketleyerek hayatta kalıyor. Savaş alanı siperlerinde, Ukraynalı ve Rus askerler donma, hipotermi ve haftalarca soğuk yemeklerle mücadele ediyor – daha sıcak günlerde sürekli olarak kaygan çamura ve diz boyu su birikintilerine ve daha soğuk gecelerde sert, donmuş zemine maruz kalıyorlar.
Bu ayın başlarında İstasyon 21’in küçük ekibi için öğleden sonra çağrısı, aşçının arka taraftaki eski Sovyet döneminden kalma bir tarla mutfağında erişte ve etten oluşan doyurucu bir öğle yemeği hazırlamasını bitirmesinden kısa bir süre önce geldi. Kentin kuzeyinde bir evde yangın çıktı. Öğle yemeği beklemek zorunda kalacaktı.
İstasyonun acil durum çağrısını almış olması mucizeviydi. O sabah saat 11 civarında, bakım işçileri Lyman’ın elektrik şebekesinde günlük onarımlarına başlarken şehrin baz istasyonları kapatıldı. 1 sıralarında başlayan yangın, birkaç bar hücre sinyali alan bir komşu tarafından görüldü.
Ancak kişi, Lyman’ın acil durum sevk numarasına ulaşmak yerine, yakındaki bir şehrin sevkıyatı ile temasa geçti ve daha sonra Ukrayna’da, özellikle savaş alanlarında yaygın olarak kullanılan bir uydu internet hizmeti olan Starlink tarafından İstasyon 21’e ulaştı. Mürettebatın eskimiş, kırmızı ve beyaz Sovyet model itfaiye aracı gürültüyle olay yerine geldi.
Mütevazı eve vardıklarında yangın yönetilebilir durumdaydı. Lyman’da bombalama tehdidinin devam ettiğini hatırlatan vücut zırhına bürünmüş itfaiyeciler yangını söndürmek için harekete geçti. Ateş küçüktü, bu yüzden bu sefer suları bitmedi.
Uzun boylu ve yıpranmış bir güvenlik müfettişi olan 43 yaşındaki Serhiy, “Ev terk edilmiş, sahibi bir yere gitmiş ve bazı evsizler sobayı ısıtmak için gece burada kalmış” dedi.
İstasyon 21’deki itfaiyeciler bu ay tek kalan itfaiye kamyonlarında. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Meslektaşları çatıdan inip yangın hortumunu geri sararken, “Soba mahvoldu, ama yine de ısınmaya çalışıyordu,” dedi. “Ateşi yaktı ve kaçtı. Komşular zamanında görmüş.”
Kırık bir pencere, çatıda bir delik ve bazı harap duvarlarla ev büyük ölçüde sağlamdı. Sokaktaki birkaç kişi daha kötü kaderlere maruz kalmış, bombardımanla moloz yığınlarına veya kara kabuklara dönüşmüştü. Mahalle, çatışmalarda harap olmuştu, ancak şehrin daha az hasar görmüş kısmı olarak görülüyordu.
Ruslar ilkbaharda ilerlerken, Lyman’ın güney kesimini topçu ateşi ve füze saldırılarıyla yağdırdılar ve çok katlı evlerin mahallesini bir kıyamet hayalet kasabasına çevirdiler. Yüksek, kirli beyaz konut binalarındaki yüzlerce pencere, parçalanmış cam dişlerini gösteriyordu. Bir tıp fakültesi binası yumrukla vurulan bir karton kutu gibi kendi üzerine çöktü ve şehir hastanesinin bir kanadının çatısında bir delik ve iki kat derinliğinde bir duvar oluştu.
Yine de, savaş öncesi 24.000 kişilik bir nüfustan yaklaşık üç bin kişi, bombalanan set parçasını evleri olarak adlandırarak Lyman’da kalmıştı.
Serhiy, kışın yangınlar için tehlikeli bir dönem olduğunu söyledi. Çoğu, insanların ısınmak için kullandıkları derme çatma ısıtma sistemlerinden kaynaklanıyor, dedi, bazıları hasarlı evlerde.
Mayıs ayı sonlarında Rus işgalinden önce son tahliye edilenlerle birlikte ayrılan Lyman Acil Servis üyeleri, Ukrayna’nın Ekim ayı başlarında şehri geri almasının ardından geri dönen ilk kişiler arasında yer aldı. Ruslar, İstasyon 21’e yerleştirdikleri acil durum müdahale ekibiyle birlikte geri çekildiler, çoğu Ruslardan ve görünüşe göre Ukraynalı mürettebattan alınan birkaç işçiden oluşuyordu.
İşgal sırasında istasyonun garaj bölmesi bombalandı ve içindeki bir ambulans alev aldı; duman duvarları ve tavanı kararttı.
Bay Liakh, “Lyman’ın serbest bırakılmak üzere olduğunu öğrenir öğrenmez, çağrılacağımızı biliyordum,” dedi. Rus işgalinden önce İstasyon 21’de daha yeni araçlar ve yaklaşık 120 personel vardı. Bazıları geri çekilen Ruslarla birlikte kaçtıktan sonra şimdi sadece 50 kadar işçi var.
Terk edilmiş evdeki yangın, birisinin ısınmak için hasarlı bir sobayı yakmaya çalışmasıyla başladı. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Birbirine sıkı sıkıya bağlı acil durum çalışanları arasındaki bölünmüş sadakatler nadiren tartışılır, ancak Lyman’ın serbest bırakılmasının ardından geri dönenler, Ruslar için kalan ve çalışanları hainlere benzetti.
Bay Liakh, “Ukraynalı bir askerin Ukrayna’ya karşı hizmet etmek için Rus ordusuna gitmesi gibi bir şey,” dedi.
Müfettiş Serhiy gibi, Bay Liakh da kışın Lyman sakinlerini bekleyen zorlukları tahmin ederek aile üyeleri olmadan Lyman’a döndü. Her şeye hazırdım diye ekledi.
Lyman kadar ağır hasar görmüş bir şehirde, insanların yaşamları aylardır günlük hayatta kalmaya odaklanmış durumda. Rutin olarak karşılaştıkları zorluklardan bazıları, altyapıları henüz yok edilmiş insanların başına daha yeni geldi.
Lyman bölgesel topluluğu Acil Servis başkan yardımcısı Serhiy Lipskyi, “Cephe hattına yakın işgal edilmemiş bölgeler kışa tüm Ukrayna’dan daha iyi hazırlanıyor” dedi.
“Buradaki insanlar kışın geldiğini biliyordu ve elektrikleri, gazları veya ısıtmaları olmayacaktı – hiçbir şey” diye ekledi.
Bazı sakinler, orada hayatta kalmanın daha kolay olacağını umarak bombalanan güney bölgesinden akrabalarının evlerine veya şehrin diğer bölgelerindeki terk edilmiş evlere taşındı. Diğerleri, insanların ağır bombardımandan yeraltında aylarca saklanmasıyla oluşan çok katlı binaların bodrum katlarında komünlerin üyeleri olarak yaşıyordu.
Terk edilmiş bir anaokulundan şehre akan insani yardımın bir kısmını yöneten yaşlı bir kadın olan Kateryna, odun sobasıyla ısınmak için dairesinden kayınvalidesinin evine taşındı.
“Bize apartmanlarda ısıtma olmadığı ve olmayacağı söylendi” dedi. “Önemli değil. Yaşayacağız, başaracağız. Yarıp geçeceğiz.”
Rus işgalinden önce İstasyon 21’de daha yeni araçlar ve yaklaşık 120 personel vardı. Şimdi sadece yaklaşık 50 tane var. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Ukrayna’nın doğusundaki bu şehirde cep telefonu hizmeti o kadar kötü ki, bir acil durum aramasının hiç yanıtlanmama ihtimali yüksek. Su kıt, şehrin tek eskimiş itfaiye aracını bir yangını söndürmeye ancak yetecek kadar su bırakıyor. Kenar mahallelerindeki bazı sokaklar, mayınlar ve patlamamış mühimmat nedeniyle geçilmez durumda.
Ve sonra pencereler var.
Savaş, Lyman’da aylarca süren yıkıcı bir dalga gibi ilerleyip, patlayıcı mermilerle mahallelere zarar verip onları yok ettikten sonra, geride binlerce patlamış pencere bıraktı. Bu nedenle, Lyman’ın tek çalışan itfaiye istasyonu olan 21 Numaralı Acil Servis Departmanındaki işçiler genellikle çetin ama önemli bir göreve yönlendiriliyor: kış başladığında yıkılan pencereleri ve hasarlı çatıları örtmek.
Komşu bir kasabadan acil durum görevlisi olan ve şu anda Lyman’da çalışan 33 yaşındaki Andriy Liakh, “Her şey kışın başladı ve yine kış geldi” dedi. Lyman kentindeki binaların yüzde 25 ila 30’undan fazlasının tamamen tamir edilemeyecek durumda olduğunu tahmin ediyor, bu da geri kalanı korumak için yapılacak çok iş olduğu anlamına geliyor.
Savaşın başlarındaki yoğun bombardıman, ilkbahar ve yaz aylarında Rus işgali ve sonbaharda Ukrayna’nın kurtuluşunun ardından, acil servis personeli yavaş yavaş tamamen farklı bir şehirle yeniden tanışıyor. Daha az kaynak ve işçi var ve sıcaklıklar düşmeye devam ederek koşulları son derece zorlu hale getiriyor.
Bu ayın başlarında, The New York Times’tan gazeteciler, Lyman’da binaları tamir eden ve bir evde çıkan yangına müdahale eden 21 No’lu İstasyondaki itfaiyecilerle bir gün geçirerek, yıkım ve umut arasında kalan bir Ukrayna kentine kısa bir pencere açtı. , yeniden yapılanma. Ön cephede top atışlarının sesi çok uzakta değildi.
Soğuk hava ülkeyi etkisi altına alırken, Lyman’ın çalışan tek itfaiye istasyonuna patlamış camları kapatma görevi verildi. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Bay Liakh, temiz traşlı ve yorgun, “Biz yetişkiniz, hizmetimizi, neyin gerekli olduğunu anlıyoruz,” dedi.
Savaş en soğuk aylara girerken, kış başlı başına bir silah haline geldi. Rusya’nın Ukrayna’nın altyapısına yönelik amansız saldırıları, binlerce kişiyi elektriksiz, bodrumlarda donmuş ve odun sobalarının etrafında toplanmış halde bıraktı. Perşembe günü Moskova, ülkenin Kiev ve diğer büyük şehirlerdeki enerji şebekesini hedef alan bir insansız hava aracı ve seyir füzesi yağmuru ile şimdiye kadarki en büyük saldırılarından birini başlattı.
Cephe hatları yakınında, çoğunlukla aylardır elektriğin olmadığı kasaba ve şehirlerde, dondurucu soğuklar hayatın bir parçası. Sakinleri odun istifleyerek, jeneratör yakıtını paylaştırarak ve paketleyerek hayatta kalıyor. Savaş alanı siperlerinde, Ukraynalı ve Rus askerler donma, hipotermi ve haftalarca soğuk yemeklerle mücadele ediyor – daha sıcak günlerde sürekli olarak kaygan çamura ve diz boyu su birikintilerine ve daha soğuk gecelerde sert, donmuş zemine maruz kalıyorlar.
Bu ayın başlarında İstasyon 21’in küçük ekibi için öğleden sonra çağrısı, aşçının arka taraftaki eski Sovyet döneminden kalma bir tarla mutfağında erişte ve etten oluşan doyurucu bir öğle yemeği hazırlamasını bitirmesinden kısa bir süre önce geldi. Kentin kuzeyinde bir evde yangın çıktı. Öğle yemeği beklemek zorunda kalacaktı.
İstasyonun acil durum çağrısını almış olması mucizeviydi. O sabah saat 11 civarında, bakım işçileri Lyman’ın elektrik şebekesinde günlük onarımlarına başlarken şehrin baz istasyonları kapatıldı. 1 sıralarında başlayan yangın, birkaç bar hücre sinyali alan bir komşu tarafından görüldü.
Ancak kişi, Lyman’ın acil durum sevk numarasına ulaşmak yerine, yakındaki bir şehrin sevkıyatı ile temasa geçti ve daha sonra Ukrayna’da, özellikle savaş alanlarında yaygın olarak kullanılan bir uydu internet hizmeti olan Starlink tarafından İstasyon 21’e ulaştı. Mürettebatın eskimiş, kırmızı ve beyaz Sovyet model itfaiye aracı gürültüyle olay yerine geldi.
Mütevazı eve vardıklarında yangın yönetilebilir durumdaydı. Lyman’da bombalama tehdidinin devam ettiğini hatırlatan vücut zırhına bürünmüş itfaiyeciler yangını söndürmek için harekete geçti. Ateş küçüktü, bu yüzden bu sefer suları bitmedi.
Uzun boylu ve yıpranmış bir güvenlik müfettişi olan 43 yaşındaki Serhiy, “Ev terk edilmiş, sahibi bir yere gitmiş ve bazı evsizler sobayı ısıtmak için gece burada kalmış” dedi.
İstasyon 21’deki itfaiyeciler bu ay tek kalan itfaiye kamyonlarında. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Meslektaşları çatıdan inip yangın hortumunu geri sararken, “Soba mahvoldu, ama yine de ısınmaya çalışıyordu,” dedi. “Ateşi yaktı ve kaçtı. Komşular zamanında görmüş.”
Kırık bir pencere, çatıda bir delik ve bazı harap duvarlarla ev büyük ölçüde sağlamdı. Sokaktaki birkaç kişi daha kötü kaderlere maruz kalmış, bombardımanla moloz yığınlarına veya kara kabuklara dönüşmüştü. Mahalle, çatışmalarda harap olmuştu, ancak şehrin daha az hasar görmüş kısmı olarak görülüyordu.
Ruslar ilkbaharda ilerlerken, Lyman’ın güney kesimini topçu ateşi ve füze saldırılarıyla yağdırdılar ve çok katlı evlerin mahallesini bir kıyamet hayalet kasabasına çevirdiler. Yüksek, kirli beyaz konut binalarındaki yüzlerce pencere, parçalanmış cam dişlerini gösteriyordu. Bir tıp fakültesi binası yumrukla vurulan bir karton kutu gibi kendi üzerine çöktü ve şehir hastanesinin bir kanadının çatısında bir delik ve iki kat derinliğinde bir duvar oluştu.
Yine de, savaş öncesi 24.000 kişilik bir nüfustan yaklaşık üç bin kişi, bombalanan set parçasını evleri olarak adlandırarak Lyman’da kalmıştı.
Serhiy, kışın yangınlar için tehlikeli bir dönem olduğunu söyledi. Çoğu, insanların ısınmak için kullandıkları derme çatma ısıtma sistemlerinden kaynaklanıyor, dedi, bazıları hasarlı evlerde.
Mayıs ayı sonlarında Rus işgalinden önce son tahliye edilenlerle birlikte ayrılan Lyman Acil Servis üyeleri, Ukrayna’nın Ekim ayı başlarında şehri geri almasının ardından geri dönen ilk kişiler arasında yer aldı. Ruslar, İstasyon 21’e yerleştirdikleri acil durum müdahale ekibiyle birlikte geri çekildiler, çoğu Ruslardan ve görünüşe göre Ukraynalı mürettebattan alınan birkaç işçiden oluşuyordu.
İşgal sırasında istasyonun garaj bölmesi bombalandı ve içindeki bir ambulans alev aldı; duman duvarları ve tavanı kararttı.
Bay Liakh, “Lyman’ın serbest bırakılmak üzere olduğunu öğrenir öğrenmez, çağrılacağımızı biliyordum,” dedi. Rus işgalinden önce İstasyon 21’de daha yeni araçlar ve yaklaşık 120 personel vardı. Bazıları geri çekilen Ruslarla birlikte kaçtıktan sonra şimdi sadece 50 kadar işçi var.
Terk edilmiş evdeki yangın, birisinin ısınmak için hasarlı bir sobayı yakmaya çalışmasıyla başladı. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Birbirine sıkı sıkıya bağlı acil durum çalışanları arasındaki bölünmüş sadakatler nadiren tartışılır, ancak Lyman’ın serbest bırakılmasının ardından geri dönenler, Ruslar için kalan ve çalışanları hainlere benzetti.
Bay Liakh, “Ukraynalı bir askerin Ukrayna’ya karşı hizmet etmek için Rus ordusuna gitmesi gibi bir şey,” dedi.
Müfettiş Serhiy gibi, Bay Liakh da kışın Lyman sakinlerini bekleyen zorlukları tahmin ederek aile üyeleri olmadan Lyman’a döndü. Her şeye hazırdım diye ekledi.
Lyman kadar ağır hasar görmüş bir şehirde, insanların yaşamları aylardır günlük hayatta kalmaya odaklanmış durumda. Rutin olarak karşılaştıkları zorluklardan bazıları, altyapıları henüz yok edilmiş insanların başına daha yeni geldi.
Lyman bölgesel topluluğu Acil Servis başkan yardımcısı Serhiy Lipskyi, “Cephe hattına yakın işgal edilmemiş bölgeler kışa tüm Ukrayna’dan daha iyi hazırlanıyor” dedi.
“Buradaki insanlar kışın geldiğini biliyordu ve elektrikleri, gazları veya ısıtmaları olmayacaktı – hiçbir şey” diye ekledi.
Bazı sakinler, orada hayatta kalmanın daha kolay olacağını umarak bombalanan güney bölgesinden akrabalarının evlerine veya şehrin diğer bölgelerindeki terk edilmiş evlere taşındı. Diğerleri, insanların ağır bombardımandan yeraltında aylarca saklanmasıyla oluşan çok katlı binaların bodrum katlarında komünlerin üyeleri olarak yaşıyordu.
Terk edilmiş bir anaokulundan şehre akan insani yardımın bir kısmını yöneten yaşlı bir kadın olan Kateryna, odun sobasıyla ısınmak için dairesinden kayınvalidesinin evine taşındı.
“Bize apartmanlarda ısıtma olmadığı ve olmayacağı söylendi” dedi. “Önemli değil. Yaşayacağız, başaracağız. Yarıp geçeceğiz.”
Rus işgalinden önce İstasyon 21’de daha yeni araçlar ve yaklaşık 120 personel vardı. Şimdi sadece yaklaşık 50 tane var. Kredi… Tyler Hicks/New York Times