Sude
New member
Belgrad Ormanı’nda Kamp Yapmak Yasak mı? Bir Hikâyenin İçinden Forum Sohbeti
Arkadaşlar merhaba!
Geçen hafta başıma öyle bir şey geldi ki, anlatmasam olmazdı. Hem güldük, hem düşündük, hem de “acaba bu yasak mı?” sorusuyla bir güzel tartıştık. Şimdi sizi o geceye götürüyorum…
---
Bölüm 1: Kamp Ateşi Hayali
Hava hafif serindi, İstanbul’un keşmekeşinden kaçıp nefes almak istemiştik. “Haydi Belgrad Ormanı’na gidelim, çadır kuralım, ateş yakarız, sabaha kadar sohbet ederiz” dedik. Benim kafada hayal çoktan kurulmuştu. Çimenler üzerinde battaniye, yan tarafta termosla çay… Ama tabii grubun içindeki erkekler hemen işe “strateji” tarafından baktılar.
– “Arkadaşlar, önce öğrenelim, kamp yasak mı değil mi? Eğer ceza keserlerse bütün hafta sonu heba olur.” dedi Murat.
– “Harita, giriş-çıkış noktaları, güvenlik kameraları… Bence önceden plan yapalım.” diye ekledi Can.
Ben daha “ya bırakın, doğa bize kucak açsın” modundayım ama belli ki erkekler işi satranç maçı gibi görüyor.
---
Bölüm 2: Kadınların Empatik Yaklaşımı
Biz kızlar ise mevzuya biraz farklı baktık. “Ya tamam, yasaksa bile niye yasak? İnsanların doğayla bağ kurması kötü mü? Çocuklarımızı doğadan koparmak toplumsal bir sorun değil mi?” dedik.
Ayşe: “Bence mesele şu: Belgrad Ormanı İstanbul’un nefes borusu. Herkes gelişi güzel kamp yaparsa çöpler birikir, ağaçlar zarar görür. O yüzden yasak getirilmiş olabilir. Ama yine de insana ‘bir gece doğada kalmak çok mu?’ diye düşündürüyor.”
Zeynep: “Evet, ama kuralları çiğnemeden de keyif alınabilir. Belki gündüz piknik yapar, gece eve döneriz. Önemli olan doğayı hissetmek.”
Bir yanda erkeklerin “nasıl kaçarız, nasıl yaparız?” stratejileri, bir yanda bizim “toplum ve doğa bundan nasıl etkilenir?” tartışmalarımız… Ortam resmen mini forum gibi oldu.
---
Bölüm 3: Gerçeklerle Yüzleşmek
İnternetten hızlıca baktık, evet: Belgrad Ormanı’nda kamp yapmak resmi olarak yasak. Çünkü orman çok büyük, güvenlik sorunu var, ayrıca yangın riski ciddi. Yani iş sadece belediye cezası değil; yangın çıkar, bütün ekosistem etkilenir.
Murat: “Tamamdır, mevzu net. O zaman B planına geçiyoruz. Ormana gündüz gideriz, akşam da yasal kamp alanına kayarız.”
Can: “Ben zaten böyle olacağını tahmin etmiştim. Strateji kazanır.”
Biz kızlar gülmeye başladık:
– “Kazanır mı? Doğa kazanır, biz değil.”
---
Bölüm 4: Ormanın İçinde Küçük Bir Macera
Her şeye rağmen ormana gittik. Çadır kurmadık, ateş yakmadık ama öyle güzel bir yürüyüş yaptık ki… Ağaçların arasında yankılanan kuş sesleri, yanımıza gelip bakıp kaçan sincaplar… Hepimiz mest olduk.
Ayşe: “Bakın işte, bazen yasaklar insanı daha dikkatli yapıyor. Çadır kuramasak da doğayı hissettik.”
Murat hemen atladı: “Ama bak, ben olmasam çadırı kurar, ceza yer, haftayı polis karakolunda tamamlardık.”
Biz kahkahadan kırıldık. Çünkü erkeklerin çözüm odaklı planı olmasa belki biz çoktan ateşi yakmış, selfie’yi paylaşmıştık.
---
Bölüm 5: Forum Tadında Son Söz
Günün sonunda şunu anladık:
– Erkekler için mesele “nasıl uygularız, nasıl engeli aşarız?”
– Kadınlar için mesele “bunun topluma, doğaya, insana etkisi ne olur?”
Peki bu ikisi birleşince ne oluyor? Dengeli bir karar. Çadır yok ama yürüyüş var. Ateş yok ama termos çay var. Yani herkesin yaklaşımı bir şekilde faydalı.
---
Tartışmaya Açık Sorular
– Sizce Belgrad Ormanı’nda kamp yasağı mantıklı mı, yoksa gereksiz mi?
– Erkeklerin çözüm odaklı stratejik yaklaşımı mı daha önemli, yoksa kadınların empatik toplumsal bakışı mı?
– “Yasak” kelimesi sizde daha çok “engel” mi çağrıştırıyor, yoksa “koruma” mı?
---
Arkadaşlar, işte bizim Belgrad maceramız böyleydi. Yasaklar bazen sıkıcı görünse de arkasında mantıklı sebepler olabiliyor. Ama işin güzel tarafı şu: Her yasak, beraberinde yeni bir sohbet, yeni bir bakış açısı getiriyor.
Siz olsaydınız Belgrad Ormanı’nda geceyi geçirmek için risk alır mıydınız, yoksa bizim gibi strateji ve empatiyi harmanlayarak mı çözerdiniz?
Arkadaşlar merhaba!
Geçen hafta başıma öyle bir şey geldi ki, anlatmasam olmazdı. Hem güldük, hem düşündük, hem de “acaba bu yasak mı?” sorusuyla bir güzel tartıştık. Şimdi sizi o geceye götürüyorum…---
Bölüm 1: Kamp Ateşi Hayali
Hava hafif serindi, İstanbul’un keşmekeşinden kaçıp nefes almak istemiştik. “Haydi Belgrad Ormanı’na gidelim, çadır kuralım, ateş yakarız, sabaha kadar sohbet ederiz” dedik. Benim kafada hayal çoktan kurulmuştu. Çimenler üzerinde battaniye, yan tarafta termosla çay… Ama tabii grubun içindeki erkekler hemen işe “strateji” tarafından baktılar.
– “Arkadaşlar, önce öğrenelim, kamp yasak mı değil mi? Eğer ceza keserlerse bütün hafta sonu heba olur.” dedi Murat.
– “Harita, giriş-çıkış noktaları, güvenlik kameraları… Bence önceden plan yapalım.” diye ekledi Can.
Ben daha “ya bırakın, doğa bize kucak açsın” modundayım ama belli ki erkekler işi satranç maçı gibi görüyor.
---
Bölüm 2: Kadınların Empatik Yaklaşımı
Biz kızlar ise mevzuya biraz farklı baktık. “Ya tamam, yasaksa bile niye yasak? İnsanların doğayla bağ kurması kötü mü? Çocuklarımızı doğadan koparmak toplumsal bir sorun değil mi?” dedik.
Ayşe: “Bence mesele şu: Belgrad Ormanı İstanbul’un nefes borusu. Herkes gelişi güzel kamp yaparsa çöpler birikir, ağaçlar zarar görür. O yüzden yasak getirilmiş olabilir. Ama yine de insana ‘bir gece doğada kalmak çok mu?’ diye düşündürüyor.”
Zeynep: “Evet, ama kuralları çiğnemeden de keyif alınabilir. Belki gündüz piknik yapar, gece eve döneriz. Önemli olan doğayı hissetmek.”
Bir yanda erkeklerin “nasıl kaçarız, nasıl yaparız?” stratejileri, bir yanda bizim “toplum ve doğa bundan nasıl etkilenir?” tartışmalarımız… Ortam resmen mini forum gibi oldu.
---
Bölüm 3: Gerçeklerle Yüzleşmek
İnternetten hızlıca baktık, evet: Belgrad Ormanı’nda kamp yapmak resmi olarak yasak. Çünkü orman çok büyük, güvenlik sorunu var, ayrıca yangın riski ciddi. Yani iş sadece belediye cezası değil; yangın çıkar, bütün ekosistem etkilenir.
Murat: “Tamamdır, mevzu net. O zaman B planına geçiyoruz. Ormana gündüz gideriz, akşam da yasal kamp alanına kayarız.”
Can: “Ben zaten böyle olacağını tahmin etmiştim. Strateji kazanır.”
Biz kızlar gülmeye başladık:
– “Kazanır mı? Doğa kazanır, biz değil.”
---
Bölüm 4: Ormanın İçinde Küçük Bir Macera
Her şeye rağmen ormana gittik. Çadır kurmadık, ateş yakmadık ama öyle güzel bir yürüyüş yaptık ki… Ağaçların arasında yankılanan kuş sesleri, yanımıza gelip bakıp kaçan sincaplar… Hepimiz mest olduk.
Ayşe: “Bakın işte, bazen yasaklar insanı daha dikkatli yapıyor. Çadır kuramasak da doğayı hissettik.”
Murat hemen atladı: “Ama bak, ben olmasam çadırı kurar, ceza yer, haftayı polis karakolunda tamamlardık.”
Biz kahkahadan kırıldık. Çünkü erkeklerin çözüm odaklı planı olmasa belki biz çoktan ateşi yakmış, selfie’yi paylaşmıştık.
---
Bölüm 5: Forum Tadında Son Söz
Günün sonunda şunu anladık:
– Erkekler için mesele “nasıl uygularız, nasıl engeli aşarız?”
– Kadınlar için mesele “bunun topluma, doğaya, insana etkisi ne olur?”
Peki bu ikisi birleşince ne oluyor? Dengeli bir karar. Çadır yok ama yürüyüş var. Ateş yok ama termos çay var. Yani herkesin yaklaşımı bir şekilde faydalı.
---
Tartışmaya Açık Sorular
– Sizce Belgrad Ormanı’nda kamp yasağı mantıklı mı, yoksa gereksiz mi?
– Erkeklerin çözüm odaklı stratejik yaklaşımı mı daha önemli, yoksa kadınların empatik toplumsal bakışı mı?
– “Yasak” kelimesi sizde daha çok “engel” mi çağrıştırıyor, yoksa “koruma” mı?
---
Arkadaşlar, işte bizim Belgrad maceramız böyleydi.
Yasaklar bazen sıkıcı görünse de arkasında mantıklı sebepler olabiliyor. Ama işin güzel tarafı şu: Her yasak, beraberinde yeni bir sohbet, yeni bir bakış açısı getiriyor.Siz olsaydınız Belgrad Ormanı’nda geceyi geçirmek için risk alır mıydınız, yoksa bizim gibi strateji ve empatiyi harmanlayarak mı çözerdiniz?