Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın, Ümit Yılmaz’la birlikte seslendirdiği ‘Metruk’ türküsünün dokunaklı öyküsünü birinci defa deklare etti.
İnsanın içine işleyen ve binlerce kişi tarafınca beğenilerek dinlenen ‘Metruk’ türküsünün öyküsü de bir öyküyü yaşatıyor. İbrahim Kalın, toplumsal medya hesabından türkünün kendisinde yaşattığı manası şu sözlerle anlattı:
Köy mimarisinin betonarme yapılaşmaya yenildiği bir yerde çıktı karşıma.
Terkedilmiş bir köy meskeni.
Bir göz penceresinin önüne çekilmiş dikenli teller.
Duvarında çatlaklar, çatısında otlar.
Alın yazısını andıran derin çizgileriyle kerpiç duvar.
Makine elimde öylece baktım ona. Bir şeyler anlatmak ister üzereydi. Anılar, şahitlikler, yaşanmışlıklar…
Fotoğrafın sureti vizörüme yansımadan evvel manası zihnime ve kalbime zuhur etti.
Kimi fotoğraflar çekilmez, verilir.
Aldım ve kabul ettim.
Sevgili Ümit Ümit Yılmaz.fotoğraftan ilham alarak bir beste yaptığını söylemiş oldu. Enfes bestesini dinleyince “Bazı besteler yapılmaz, verilir” dedim.
Devamında bestenin kelamlarını yazdım. Bir hal ve an fotoğrafa, fotoğraf besteye, beste kelama, kelam yapıta dönüştü.
Metruk’a, öbür fotoğraflarım eşlik etti. El ele verdiler. bir arada türkü oldular.
Biz nasibimize sadelik düşsün diye dua ettik daima.
Kemal kardeşim Kemal Başbuğ bizi siyah-beyazın asaletinde dingin bir seyahate çıkardı. Piyano, gitar, çello, düdük ve perküsyonun ustaları yapıta ruh ve renk kattılar. Sevgili kardeşim Polat Yağcı gece gündüz demeden tatlı heyecanlarımızı paylaştı. Hepsine müteşekkirim.
&
Aslını bulur, asaletini korursan yer gök sana güller ortasında gelir dediler bize.
Gölgelere kanma güneş ilinde…
Pırıltını korursan gönül konutunda hiç bir şey metruk kalmaz dediler.
Sen gözünü kapatınca güneş bir yere gitmiş olmuyor ki!
Bahar daima geldi, bir daha gelir. Dağların dumanı masraf, masmavi bir gökyüzü beliriverir. Dost elinden medet gelir. Parıltı kaplar her yeri.
Metruk sandığın şey dimdik karşına çıkıverir. Hatırıyla, anısıyla, hafızasıyla, şahitliğiyle, vefasıyla sana yoldaş olur.
Darda olana melce, umudunu kaybedene umut, ışığını yitirene işrak, yüreği titreyene dua, kalbi sıkışana inşirah olur…
Sureti gitse manası bizde kalır.
Anaların zikrinde, dostun duasında, sabahın tazeliğinde, gecenin siyahî hoşluğunda, kekik kokusunda, yetimin başını okşayan elde, kalpten dökülen bir gözyaşında yaşamaya devam eder.
‘Yaşatırsan yaşarsın…’ diyen her hoş ruhta bir daha hayat bulur.
Gönüllerimize şifa olması dileğiyle…
İnsanın içine işleyen ve binlerce kişi tarafınca beğenilerek dinlenen ‘Metruk’ türküsünün öyküsü de bir öyküyü yaşatıyor. İbrahim Kalın, toplumsal medya hesabından türkünün kendisinde yaşattığı manası şu sözlerle anlattı:
Köy mimarisinin betonarme yapılaşmaya yenildiği bir yerde çıktı karşıma.
Terkedilmiş bir köy meskeni.
Bir göz penceresinin önüne çekilmiş dikenli teller.
Duvarında çatlaklar, çatısında otlar.
Alın yazısını andıran derin çizgileriyle kerpiç duvar.
Makine elimde öylece baktım ona. Bir şeyler anlatmak ister üzereydi. Anılar, şahitlikler, yaşanmışlıklar…
Fotoğrafın sureti vizörüme yansımadan evvel manası zihnime ve kalbime zuhur etti.
Kimi fotoğraflar çekilmez, verilir.
Aldım ve kabul ettim.
Sevgili Ümit Ümit Yılmaz.fotoğraftan ilham alarak bir beste yaptığını söylemiş oldu. Enfes bestesini dinleyince “Bazı besteler yapılmaz, verilir” dedim.
Devamında bestenin kelamlarını yazdım. Bir hal ve an fotoğrafa, fotoğraf besteye, beste kelama, kelam yapıta dönüştü.
Metruk’a, öbür fotoğraflarım eşlik etti. El ele verdiler. bir arada türkü oldular.
Biz nasibimize sadelik düşsün diye dua ettik daima.
Kemal kardeşim Kemal Başbuğ bizi siyah-beyazın asaletinde dingin bir seyahate çıkardı. Piyano, gitar, çello, düdük ve perküsyonun ustaları yapıta ruh ve renk kattılar. Sevgili kardeşim Polat Yağcı gece gündüz demeden tatlı heyecanlarımızı paylaştı. Hepsine müteşekkirim.
&
Aslını bulur, asaletini korursan yer gök sana güller ortasında gelir dediler bize.
Gölgelere kanma güneş ilinde…
Pırıltını korursan gönül konutunda hiç bir şey metruk kalmaz dediler.
Sen gözünü kapatınca güneş bir yere gitmiş olmuyor ki!
Bahar daima geldi, bir daha gelir. Dağların dumanı masraf, masmavi bir gökyüzü beliriverir. Dost elinden medet gelir. Parıltı kaplar her yeri.
Metruk sandığın şey dimdik karşına çıkıverir. Hatırıyla, anısıyla, hafızasıyla, şahitliğiyle, vefasıyla sana yoldaş olur.
Darda olana melce, umudunu kaybedene umut, ışığını yitirene işrak, yüreği titreyene dua, kalbi sıkışana inşirah olur…
Sureti gitse manası bizde kalır.
Anaların zikrinde, dostun duasında, sabahın tazeliğinde, gecenin siyahî hoşluğunda, kekik kokusunda, yetimin başını okşayan elde, kalpten dökülen bir gözyaşında yaşamaya devam eder.
‘Yaşatırsan yaşarsın…’ diyen her hoş ruhta bir daha hayat bulur.
Gönüllerimize şifa olması dileğiyle…