Geçen Haziran’da, Haiti’nin eski Fransız köle sahiplerine yaptığı ödemelerle ilgili soruşturmamızı iyice yürüttüğümüzde, izimiz binlerce yöne ayrılıyor gibiydi.
1825’te Haiti, bu ülkenin egemenliğini tanıması karşılığında milyonlarca Fransız Frangı’nı Fransa’ya temettü etmek zorunda kaldı. Bu ödemeler ve bunları karşılayacak bir kredi, “çifte borç” olarak bilinir hale geldi. Haiti, köleleştirilmiş insanların torunlarının eski efendilerinin mirasçılarına tazminat ödediği tek ulustur – ve bunu nesiller boyunca yaptılar.
Bu miktarın ne kadar eklendiğini ve Haiti’nin uzun vadeli ekonomik gelişimini nasıl etkilediğini keşfetmeyi umuyorduk. Ancak geçen yaz bu noktada, kitaplarda ve makalelerde yalnızca başıboş figürler bulmuştuk. Tarihçiler, ödemelerin tam olarak ne kadar sürdüğü, her yıl ne kadar ödendiği veya kredilerin Haiti’nin borç yükünün şişmesine neden olduğu konusunda anlaşamadılar.
Bu yüzden meslektaşım Matt Apuzzo bir sabah bana mesaj attı: “Bugün sen ve ben oturup ödenmemiş borçları ve kredileri bildiğimiz kadarıyla takip eden bir kronoloji bulmalı mıyız?”
“Elbette,” diye yanıtladım ve bir elektronik tablo başlatacağımı ekledim.
Neye bulaştığımızı çok az biliyordum.
The Times dizisinin 2. Kısmında sunulan ve herkese açık olarak paylaşılan rakamlar her yere dağılmıştı: 19. yüzyıl kitaplarında ve broşürlerinde; diplomatik yazışmalar ve hükümet raporları; resmi arşivler ve asırlık gazete kupürleri. Daha önceki tarihsel araştırmalar, bizi arşivlerde veya dijitalleştirilmiş çevrimiçi koleksiyonlarda saklanan belgelere yönlendirdi. Fransız tarihçi Hubert Bonin, Haiti’nin dış borcuyla ilgili sorularımız için kuzey Fransa’da bir şehir olan Roubaix’deki Ulusal Çalışma Dünyası Arşivi’ni ziyaret etmemizi teşvik etti.
Bu figürleri bulmak bir tür çöpçü avına dönüştü.
Çifte borcun ödemelerini izlemek için Fransa, Haiti ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yaklaşık 20 bağımsız kaynağa güvendim. Bunlardan üçünün kritik olduğu kanıtlandı: 19. yüzyılın sonlarında Haiti’nin maliye bakanı olan ve Fransızların Haiti’nin maliyesi üzerindeki kontrolünün sesli muhalifi olan Frédéric Marcelin’in kitapları; Fransız diplomatlardan Haiti’nin geç ödemelerine karşı çıkan mektuplar; ve ödemeleri toplayan Fransız kamu bankası Caisse des Dépôts et Consignations’ın Paris’teki arşivlerinde tutulan mali raporlar hazinesi.
Elektronik tabloyu doldurmak bir arayış haline geldi. Matt ve ben Roubaix’deki arşivden kayıtlar istedik ve sonra ne bulacağımızı bilmeden oraya gittik. Boş bir okuma odasında bekledik, bunca yolu geldikten sonra muhtemelen gözden geçireceğimiz tek bir zarf olacağını üzülerek tahmin ettik. Katip sonunda bizim için deri kutuları olduğunu duyurdu.
Aylarca çalıştıktan sonra, ayrıntılı bir hesap tablosu ve Haiti’nin 1825 ile 1957 arasındaki dış borcunun düzgün bir resmini elde ettik. En önemlisi, çifte borç için kesin bir fiyat etiketimiz vardı: 112 milyon frank ya da bugün yaklaşık 560 milyon dolar.
9 Eylül’de projedeki meslektaşlarımızdan biri olan Selam Gebrekidan, Karayip ekonomileri konusunda İngiliz bir uzman olan Victor Bulmer-Thomas ile tanışmak ve ona hesap tablosunu göstermek için Matt ve benimle birlikte güneydoğu Londra’ya gitti. Yemek odasında dizüstü bilgisayarımı açtığımda, tablolamamızı sadece bir tahmin olarak görmesinden korktuğum için gergindim.
Bizi rahatlatacak şekilde, coşkuyla onayladı.
Sonraki birkaç haftayı, Haiti’nin borcunu inceleyen akademisyenlerle çevrimiçi toplantılarda ekranımı paylaşmakla geçirdim. Onlara elektronik tabloyu ve dikkatlice ayrıntılarını hücre hücre, kaynaklarımı gösterdim ve sayılarımızı tarihsel bir perspektife yerleştirmelerini dinledim. Haitili akademisyenler Gusti-Klara Gaillard ve Guy Pierre dahil olmak üzere toplam altı akademisyen tablomuzu inceledi.
Ancak iş daha bitmedi. Daha sonra zorluk, onlarca yıl boyunca 112 milyon frank ödemenin Haiti’yi nasıl etkilediğini ve bu ödemenin zaman içinde ekonomik kalkınmasında ne tür bir kaybı temsil ettiğini anlamak oldu. Bunu yapmanın bir yolu, bu paranın Haiti’de kalsaydı bugünkü değerinin ne kadar olacağını belirlemekti.
Bazı ekonomistler, Ağustos’ta yayınlanan bir araştırma makalesinde, Haiti’nin borcunun geniş bir tahminini kullanarak tam da bunu yapmaya çalışmışlardı, ben de onların metodolojisinden yararlandım. O para Haiti ekonomisinde kalsaydı, 1825 ile bugün arasında Haiti’nin gerçek gayri safi yurtiçi hasıla büyümesine eşit bir getiri oranında bir asgarî olarak büyüyeceğini varsaydım.
Yüksek lisans tezi için Haiti’nin kamu borcunu inceleyen Fransız bankacı Simon Henochsberg tarafından sağlanan 19. yüzyılda Haiti’nin GSYİH tahminlerini kullanarak, ortalama yıllık büyüme oranlarını hesapladım, bunları Haiti’nin yıllık ödeme akışlarıyla hesapladım ve çifte borcun olduğunu buldum. zaman içinde Haiti’ye 21 milyar dolar ekleyebilirdi.
Metodolojiyi test etmek ve çeşitli formül hatalarını nazikçe düzeltmek için Cenevre Yüksek Lisans Enstitüsü’nden Ugo Panizza ve Rui Esteves gibi ekonomistlerle haftalarca görüntülü aramalar yaparak ve uzun e-postalar alışverişinde bulundum. Matt ve ben ayrıca bulgularımızı araştırmacıların bizi sorguya çektiği Paris Ekonomi Okulu’na sunmaya gittik.
Analizimizi önde gelen 15 ekonomist ve finans tarihçisi ile paylaştık. Biri hariç hepsi 21 milyar dolarlık tahminimizi kabul etti. Bazıları kabul edilebilir bir aralıkta olduğunu söyledi; diğerleri bunu muhafazakar buldu ve Haiti’ye yönelik uzun vadeli kayıpların aslında daha yüksek olabileceğini söyledi.
Gerçekten de, para Haiti’de kalsaydı, köprülere, okullara ve hastanelere yatırılabilirdi – uzun vadede birikerek bir ülkenin büyümesini artıran yatırımlar. Ya Haiti, borç yükünden kurtulmuşsa, birkaç ekonomistin makul bir senaryo olduğunu söylediği Latin Amerika’daki komşularıyla aynı hızda büyüseydi? Bu durumda, Haiti’nin zararı 115 milyar dolar olacaktır.
Fırsat maliyeti aralığımız vardı: 21 milyar ila 115 milyar dolar veya 2020’deki Haiti ekonomisinin yaklaşık 1,5 ila 8 katı.
The Times’ın kaynakları ve metodolojisi hakkında ayrıntılı bir açıklamayı buradan okuyun. GitHub’da tam bir veri seti de yayınlandı.
1825’te Haiti, bu ülkenin egemenliğini tanıması karşılığında milyonlarca Fransız Frangı’nı Fransa’ya temettü etmek zorunda kaldı. Bu ödemeler ve bunları karşılayacak bir kredi, “çifte borç” olarak bilinir hale geldi. Haiti, köleleştirilmiş insanların torunlarının eski efendilerinin mirasçılarına tazminat ödediği tek ulustur – ve bunu nesiller boyunca yaptılar.
Bu miktarın ne kadar eklendiğini ve Haiti’nin uzun vadeli ekonomik gelişimini nasıl etkilediğini keşfetmeyi umuyorduk. Ancak geçen yaz bu noktada, kitaplarda ve makalelerde yalnızca başıboş figürler bulmuştuk. Tarihçiler, ödemelerin tam olarak ne kadar sürdüğü, her yıl ne kadar ödendiği veya kredilerin Haiti’nin borç yükünün şişmesine neden olduğu konusunda anlaşamadılar.
Bu yüzden meslektaşım Matt Apuzzo bir sabah bana mesaj attı: “Bugün sen ve ben oturup ödenmemiş borçları ve kredileri bildiğimiz kadarıyla takip eden bir kronoloji bulmalı mıyız?”
“Elbette,” diye yanıtladım ve bir elektronik tablo başlatacağımı ekledim.
Neye bulaştığımızı çok az biliyordum.
The Times dizisinin 2. Kısmında sunulan ve herkese açık olarak paylaşılan rakamlar her yere dağılmıştı: 19. yüzyıl kitaplarında ve broşürlerinde; diplomatik yazışmalar ve hükümet raporları; resmi arşivler ve asırlık gazete kupürleri. Daha önceki tarihsel araştırmalar, bizi arşivlerde veya dijitalleştirilmiş çevrimiçi koleksiyonlarda saklanan belgelere yönlendirdi. Fransız tarihçi Hubert Bonin, Haiti’nin dış borcuyla ilgili sorularımız için kuzey Fransa’da bir şehir olan Roubaix’deki Ulusal Çalışma Dünyası Arşivi’ni ziyaret etmemizi teşvik etti.
Bu figürleri bulmak bir tür çöpçü avına dönüştü.
Çifte borcun ödemelerini izlemek için Fransa, Haiti ve Amerika Birleşik Devletleri’ndeki yaklaşık 20 bağımsız kaynağa güvendim. Bunlardan üçünün kritik olduğu kanıtlandı: 19. yüzyılın sonlarında Haiti’nin maliye bakanı olan ve Fransızların Haiti’nin maliyesi üzerindeki kontrolünün sesli muhalifi olan Frédéric Marcelin’in kitapları; Fransız diplomatlardan Haiti’nin geç ödemelerine karşı çıkan mektuplar; ve ödemeleri toplayan Fransız kamu bankası Caisse des Dépôts et Consignations’ın Paris’teki arşivlerinde tutulan mali raporlar hazinesi.
Elektronik tabloyu doldurmak bir arayış haline geldi. Matt ve ben Roubaix’deki arşivden kayıtlar istedik ve sonra ne bulacağımızı bilmeden oraya gittik. Boş bir okuma odasında bekledik, bunca yolu geldikten sonra muhtemelen gözden geçireceğimiz tek bir zarf olacağını üzülerek tahmin ettik. Katip sonunda bizim için deri kutuları olduğunu duyurdu.
Aylarca çalıştıktan sonra, ayrıntılı bir hesap tablosu ve Haiti’nin 1825 ile 1957 arasındaki dış borcunun düzgün bir resmini elde ettik. En önemlisi, çifte borç için kesin bir fiyat etiketimiz vardı: 112 milyon frank ya da bugün yaklaşık 560 milyon dolar.
9 Eylül’de projedeki meslektaşlarımızdan biri olan Selam Gebrekidan, Karayip ekonomileri konusunda İngiliz bir uzman olan Victor Bulmer-Thomas ile tanışmak ve ona hesap tablosunu göstermek için Matt ve benimle birlikte güneydoğu Londra’ya gitti. Yemek odasında dizüstü bilgisayarımı açtığımda, tablolamamızı sadece bir tahmin olarak görmesinden korktuğum için gergindim.
Bizi rahatlatacak şekilde, coşkuyla onayladı.
Sonraki birkaç haftayı, Haiti’nin borcunu inceleyen akademisyenlerle çevrimiçi toplantılarda ekranımı paylaşmakla geçirdim. Onlara elektronik tabloyu ve dikkatlice ayrıntılarını hücre hücre, kaynaklarımı gösterdim ve sayılarımızı tarihsel bir perspektife yerleştirmelerini dinledim. Haitili akademisyenler Gusti-Klara Gaillard ve Guy Pierre dahil olmak üzere toplam altı akademisyen tablomuzu inceledi.
Ancak iş daha bitmedi. Daha sonra zorluk, onlarca yıl boyunca 112 milyon frank ödemenin Haiti’yi nasıl etkilediğini ve bu ödemenin zaman içinde ekonomik kalkınmasında ne tür bir kaybı temsil ettiğini anlamak oldu. Bunu yapmanın bir yolu, bu paranın Haiti’de kalsaydı bugünkü değerinin ne kadar olacağını belirlemekti.
Bazı ekonomistler, Ağustos’ta yayınlanan bir araştırma makalesinde, Haiti’nin borcunun geniş bir tahminini kullanarak tam da bunu yapmaya çalışmışlardı, ben de onların metodolojisinden yararlandım. O para Haiti ekonomisinde kalsaydı, 1825 ile bugün arasında Haiti’nin gerçek gayri safi yurtiçi hasıla büyümesine eşit bir getiri oranında bir asgarî olarak büyüyeceğini varsaydım.
Yüksek lisans tezi için Haiti’nin kamu borcunu inceleyen Fransız bankacı Simon Henochsberg tarafından sağlanan 19. yüzyılda Haiti’nin GSYİH tahminlerini kullanarak, ortalama yıllık büyüme oranlarını hesapladım, bunları Haiti’nin yıllık ödeme akışlarıyla hesapladım ve çifte borcun olduğunu buldum. zaman içinde Haiti’ye 21 milyar dolar ekleyebilirdi.
Metodolojiyi test etmek ve çeşitli formül hatalarını nazikçe düzeltmek için Cenevre Yüksek Lisans Enstitüsü’nden Ugo Panizza ve Rui Esteves gibi ekonomistlerle haftalarca görüntülü aramalar yaparak ve uzun e-postalar alışverişinde bulundum. Matt ve ben ayrıca bulgularımızı araştırmacıların bizi sorguya çektiği Paris Ekonomi Okulu’na sunmaya gittik.
Analizimizi önde gelen 15 ekonomist ve finans tarihçisi ile paylaştık. Biri hariç hepsi 21 milyar dolarlık tahminimizi kabul etti. Bazıları kabul edilebilir bir aralıkta olduğunu söyledi; diğerleri bunu muhafazakar buldu ve Haiti’ye yönelik uzun vadeli kayıpların aslında daha yüksek olabileceğini söyledi.
Gerçekten de, para Haiti’de kalsaydı, köprülere, okullara ve hastanelere yatırılabilirdi – uzun vadede birikerek bir ülkenin büyümesini artıran yatırımlar. Ya Haiti, borç yükünden kurtulmuşsa, birkaç ekonomistin makul bir senaryo olduğunu söylediği Latin Amerika’daki komşularıyla aynı hızda büyüseydi? Bu durumda, Haiti’nin zararı 115 milyar dolar olacaktır.
Fırsat maliyeti aralığımız vardı: 21 milyar ila 115 milyar dolar veya 2020’deki Haiti ekonomisinin yaklaşık 1,5 ila 8 katı.
The Times’ın kaynakları ve metodolojisi hakkında ayrıntılı bir açıklamayı buradan okuyun. GitHub’da tam bir veri seti de yayınlandı.