Lübeck. Bir avuç inek, avcının planlarını bozar. Bu Mayıs akşamı çayırlara ve Knicks’e yönelik “Bonanza” adlı yüksek koltuktan ateş edilmiyor. Karaca yandan yaklaşırsa inekler koyu yeşil çayırda dursa bile genellikle uygun bir mesafeden ateş etmek mümkün olur. Avlanma alanlarında hayvanların otladığı Maren Paustian, “Onları korkutmak o kadar kolay değil” diyor.
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Toprakları Lübeck’in eteklerinde. Oraya sadece bir arabanın girebileceği kadar dar asfalt bir yolda arabayla varır. Karşıdan gelen trafik orta ölçekli bir sorun oluşturur. Çalıların ve ağaçların dalları ve ince dalları patikanın sağında ve solunda çıkıntı yapar. Daha sonra yürüyerek devam ederseniz, resim pek değişmedi: yanlardan yemyeşil toprak bir yol. Paustian’ın avlanma alanını ikiye bölen otoyoldaki arabaların tıslaması ve gürültüsü her zaman duyulabilir.
Avcılık giderek daha fazla kadını cezbediyor
Giderek daha fazla kadın ava çıkıyor. Yalnızca Schleswig-Holstein’daki 20.000 avcının yüzde 14,5’i kadın. Eyalet avcı derneğine göre, trend artıyor. Genç avcı kurslarında geleceğin avcılarının oranı yüzde 25 ile 50 arasındadır.
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
31 yaşındaki Paustian neden sırt çantasını, silahını ve köpeği Alman Wirehaired Pointer Edgar’ı alıp yola koyulur? Aile tarihinin bir parçası. Büyük büyükbaba avlandı, büyükbaba ve baba da. Bölgeyi erkek kardeşiyle paylaşıyor.
Paustian’ın ailesi tarımdan geliyor. Çocukken tavukların kesilmesine yardım etti. Ve avcılık her zaman hayatının bir parçası olmuştur. Küçük yaşlardan itibaren etin nereden geldiğini ve tabakta bir parça et olmasının ne anlama geldiğini, yani önce bir hayvanın onun için ölmesi gerektiğini öğrendi.
Avlanırken hangi duygular?
Paustian, “Çocukken benim için en heyecan verici şey, babamın bir parti avı yapıp eve gelmesi ve ardından büyük evin ışığında avluda yola çıkmasıydı” diyor. Kırarak açmak, avlanan oyundan iç organların çıkarılması anlamına gelir. “Her şey buharlıydı, bazen nemliydi ve çok özel bir atmosfere sahipti.”
Bu iz, artık avlanırken sahip olduğu duygulara da yansır. İki yıl önce ölen babasına yakın hissediyor. Avcı, her ikisi de kendi bölgesini karakterize eden tarlalardan ve ormanlardan geçerken de kapanabilir. Kardeşiyle birlikte her gün bir bahçecilik ve peyzaj şirketi işleten Paustian, “Ayrıca sorumluluğu yavaş yavaş devredebilirim” diyor. “Başarılı olup olmamam benim elimde değil. Oyunu ipe götüremem.”
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Avcı kadın, işin içinde biraz da romantizm olduğunu söylüyor ve sözlü olarak bir resim çiziyor. “Geyik postuna binmeyi tercih ederim, çünkü o zaman harika gün batımlarını görebilirsiniz” diyor. “Ama aynı zamanda sabahları, tarlada pus hareket ettiğinde. Ve dağıldıklarında bazen geyikler orada öylece dururlar.”
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/SEEWJ4V7CBDYTFPKWOBQSHNDZA.jpg)
Alman Wirehaired Pointer Edgar, her zaman Maren Paustian ile ava çıkar.
© Kaynak: Lutz Roessler
Neden giderek daha fazla kadın avlanıyor?
Paustian, doğayla olan bu bağı, giderek daha fazla kadının avlanmasının nedenlerinden biri olarak da gösteriyor. Avcı kadın, “Ve sağlıklı yiyecekleri arıyorlar” diyor. “Geleneksel et üretimi giderek daha fazla eleştiriliyor ve oyuna karşı neredeyse hiç tartışma yok. Daha fazla organik mümkün değil.” Aynı zamanda bir bütün olarak toplumdaki bir eğilimi de temsil ediyor: “Kadın ve erkek arasındaki katı ayrım hayatın her alanında yumuşatılıyor.” Özgürleştirici bir eylem olarak avcılık, tabiri caizse.
Bu eylem, yaban hayatıyla ilgilenmeyi içerir. Paustian’a göre mesele, erkek-dişi oranı ve yaş yapısı için bir göz geliştirmek ve ardından bu temelde neyin çıkarılabileceğine – yani vurulacağına – karar vermekle ilgili. “Mesela karaca olunca önce yavrularını avlarım” diyor. “Yaprak mevsiminde, yani Temmuz sonu ve Ağustos başındaki çiftleşme mevsimi boyunca, yavrular bölge kavgaları nedeniyle huzursuzluk çıkarırdı. Benimki gibi trafiğin yoğun olarak etkilediği bir bölgede altı karaca yola çıkıyor. Olmak zorunda değil!
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Rakunlara ve arkadaşlarına karşı savaşın.
Paustian’a göre ise yapılması gereken istilacı türlerle mücadeledir. Bunlar, Almanya faunasına ait olmayan, yerli türlerin yerini alan ve dolayısıyla ekosisteme zarar veren hayvan türleridir. Örneğin, Paustians geçen kış on rakun yakaladı. Avcı, “Rakunlar son derece problemlidir” diyor. “Yer yetiştiricilerimizi sülün gibi tehdit ediyorlar ve daha büyüklerini de kapıyorlar.” Birçok ev kedisi küçük ayıların kurbanı olur. Ayrıca bodrumlarda ve çatılarda yiyecek veya yatacak yer ararken ekonomik hasara da neden oldular.
Yalnızca bu arka plana karşı, doğayı doğaya bırakmayı ve müdahale etmemeyi talep eden sözde hayvan hakları aktivistleri ve doğa severlerin fikirlerine karşı kendini savunuyor. 31 yaşındaki “Doğamız artık doğa değil, sadece kültür” diye yanıtlıyor. “Anlamı: Tarım, yol ve yerleşim inşası olan her şey birkaç türün lehine, birçok türün aleyhinedir. Bu çok sayıdaki türü korumak için bir denge oluşturmaya çalışmalıyız.” Bu avcıların işidir.
:format(webp)/cloudfront-eu-central-1.images.arcpublishing.com/madsack/47NRZ53LDBDV3OG3C2WZWZW5JY.jpg)
Avcı kadın Maren Paustian, Bonanza adlı, adını aynı adlı tahtalardan alan yüksek koltukta duruyor.
© Kaynak: Lutz Roessler
Avcılara sözlü saldırı
Ancak Paustian’a göre toplumda bu tür tartışmalara açık olmayan küçük bir azınlık var. Avcıların standının olduğu halka açık etkinliklerde bazıları “hayvan katilleri!” Ama bu geçerken yapıldı, asla yüz yüze yapılmadı. “Bazı insanlar için cepheler tamamen sertleştirildi” diyor. “Yapabileceğin hiçbir şey yok. Bunu kabul etmelisin.”
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Paustian’ın deneyimine göre, avcı olmayanlarda bazen hoşgörünün eksik olduğu şey, avcılar arasında kadın avcılardır. “Her yerde açık kollarla karşılandım” diyor. Muhafazakar olmakla ünlenen erkek avcıları kesinlikle ikna eden bir şey var: “Birinin ne kadar istediğine, ne kadar tutku getirdiğine dikkat ederler.”
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Toprakları Lübeck’in eteklerinde. Oraya sadece bir arabanın girebileceği kadar dar asfalt bir yolda arabayla varır. Karşıdan gelen trafik orta ölçekli bir sorun oluşturur. Çalıların ve ağaçların dalları ve ince dalları patikanın sağında ve solunda çıkıntı yapar. Daha sonra yürüyerek devam ederseniz, resim pek değişmedi: yanlardan yemyeşil toprak bir yol. Paustian’ın avlanma alanını ikiye bölen otoyoldaki arabaların tıslaması ve gürültüsü her zaman duyulabilir.
Avcılık giderek daha fazla kadını cezbediyor
Giderek daha fazla kadın ava çıkıyor. Yalnızca Schleswig-Holstein’daki 20.000 avcının yüzde 14,5’i kadın. Eyalet avcı derneğine göre, trend artıyor. Genç avcı kurslarında geleceğin avcılarının oranı yüzde 25 ile 50 arasındadır.
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
31 yaşındaki Paustian neden sırt çantasını, silahını ve köpeği Alman Wirehaired Pointer Edgar’ı alıp yola koyulur? Aile tarihinin bir parçası. Büyük büyükbaba avlandı, büyükbaba ve baba da. Bölgeyi erkek kardeşiyle paylaşıyor.
Paustian’ın ailesi tarımdan geliyor. Çocukken tavukların kesilmesine yardım etti. Ve avcılık her zaman hayatının bir parçası olmuştur. Küçük yaşlardan itibaren etin nereden geldiğini ve tabakta bir parça et olmasının ne anlama geldiğini, yani önce bir hayvanın onun için ölmesi gerektiğini öğrendi.
Avlanırken hangi duygular?
Paustian, “Çocukken benim için en heyecan verici şey, babamın bir parti avı yapıp eve gelmesi ve ardından büyük evin ışığında avluda yola çıkmasıydı” diyor. Kırarak açmak, avlanan oyundan iç organların çıkarılması anlamına gelir. “Her şey buharlıydı, bazen nemliydi ve çok özel bir atmosfere sahipti.”
Bu iz, artık avlanırken sahip olduğu duygulara da yansır. İki yıl önce ölen babasına yakın hissediyor. Avcı, her ikisi de kendi bölgesini karakterize eden tarlalardan ve ormanlardan geçerken de kapanabilir. Kardeşiyle birlikte her gün bir bahçecilik ve peyzaj şirketi işleten Paustian, “Ayrıca sorumluluğu yavaş yavaş devredebilirim” diyor. “Başarılı olup olmamam benim elimde değil. Oyunu ipe götüremem.”
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Avcı kadın, işin içinde biraz da romantizm olduğunu söylüyor ve sözlü olarak bir resim çiziyor. “Geyik postuna binmeyi tercih ederim, çünkü o zaman harika gün batımlarını görebilirsiniz” diyor. “Ama aynı zamanda sabahları, tarlada pus hareket ettiğinde. Ve dağıldıklarında bazen geyikler orada öylece dururlar.”
Alman Wirehaired Pointer Edgar, her zaman Maren Paustian ile ava çıkar.
© Kaynak: Lutz Roessler
Neden giderek daha fazla kadın avlanıyor?
Paustian, doğayla olan bu bağı, giderek daha fazla kadının avlanmasının nedenlerinden biri olarak da gösteriyor. Avcı kadın, “Ve sağlıklı yiyecekleri arıyorlar” diyor. “Geleneksel et üretimi giderek daha fazla eleştiriliyor ve oyuna karşı neredeyse hiç tartışma yok. Daha fazla organik mümkün değil.” Aynı zamanda bir bütün olarak toplumdaki bir eğilimi de temsil ediyor: “Kadın ve erkek arasındaki katı ayrım hayatın her alanında yumuşatılıyor.” Özgürleştirici bir eylem olarak avcılık, tabiri caizse.
Bu eylem, yaban hayatıyla ilgilenmeyi içerir. Paustian’a göre mesele, erkek-dişi oranı ve yaş yapısı için bir göz geliştirmek ve ardından bu temelde neyin çıkarılabileceğine – yani vurulacağına – karar vermekle ilgili. “Mesela karaca olunca önce yavrularını avlarım” diyor. “Yaprak mevsiminde, yani Temmuz sonu ve Ağustos başındaki çiftleşme mevsimi boyunca, yavrular bölge kavgaları nedeniyle huzursuzluk çıkarırdı. Benimki gibi trafiğin yoğun olarak etkilediği bir bölgede altı karaca yola çıkıyor. Olmak zorunda değil!
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Rakunlara ve arkadaşlarına karşı savaşın.
Paustian’a göre ise yapılması gereken istilacı türlerle mücadeledir. Bunlar, Almanya faunasına ait olmayan, yerli türlerin yerini alan ve dolayısıyla ekosisteme zarar veren hayvan türleridir. Örneğin, Paustians geçen kış on rakun yakaladı. Avcı, “Rakunlar son derece problemlidir” diyor. “Yer yetiştiricilerimizi sülün gibi tehdit ediyorlar ve daha büyüklerini de kapıyorlar.” Birçok ev kedisi küçük ayıların kurbanı olur. Ayrıca bodrumlarda ve çatılarda yiyecek veya yatacak yer ararken ekonomik hasara da neden oldular.
Yalnızca bu arka plana karşı, doğayı doğaya bırakmayı ve müdahale etmemeyi talep eden sözde hayvan hakları aktivistleri ve doğa severlerin fikirlerine karşı kendini savunuyor. 31 yaşındaki “Doğamız artık doğa değil, sadece kültür” diye yanıtlıyor. “Anlamı: Tarım, yol ve yerleşim inşası olan her şey birkaç türün lehine, birçok türün aleyhinedir. Bu çok sayıdaki türü korumak için bir denge oluşturmaya çalışmalıyız.” Bu avcıların işidir.
Avcı kadın Maren Paustian, Bonanza adlı, adını aynı adlı tahtalardan alan yüksek koltukta duruyor.
© Kaynak: Lutz Roessler
Avcılara sözlü saldırı
Ancak Paustian’a göre toplumda bu tür tartışmalara açık olmayan küçük bir azınlık var. Avcıların standının olduğu halka açık etkinliklerde bazıları “hayvan katilleri!” Ama bu geçerken yapıldı, asla yüz yüze yapılmadı. “Bazı insanlar için cepheler tamamen sertleştirildi” diyor. “Yapabileceğin hiçbir şey yok. Bunu kabul etmelisin.”
Devamını Okuyun
Devamını Okuyun
Paustian’ın deneyimine göre, avcı olmayanlarda bazen hoşgörünün eksik olduğu şey, avcılar arasında kadın avcılardır. “Her yerde açık kollarla karşılandım” diyor. Muhafazakar olmakla ünlenen erkek avcıları kesinlikle ikna eden bir şey var: “Birinin ne kadar istediğine, ne kadar tutku getirdiğine dikkat ederler.”