Sınıflar kapatıldı, trenler durdu ve göstericiler, Başkan Emmanuel Macron’un meşru emeklilik yaşını 62’den 64’e yükseltmeye yönelik yaygın olarak rağbet görmeyen planlarına karşı düzenlenen ikinci şiddetli protestolar için Salı günü Fransa çevresinde yürüdüler.
Protestocu sayısının, geçen yıl yeniden seçilmesinden sonra Bay Macron için büyük bir sınav olan emeklilik revizyonu planlarına karşı öfkelerini dile getirmek için Ocak ayının başlarında protesto eden bir milyondan fazla kişiye ulaşması, hatta onu geçmesi bekleniyordu. Son kamuoyu yoklamaları, Fransız halkının üçte ikisinden fazlasının onun önerilerine karşı olduğunu gösteriyor.
Bay Macron ve hükümeti, yaşam beklentisi arttıkça ve çalışanların emeklilere oranı düştükçe, gelecekte daha sağlam bir mali temele oturtmak için Fransa’nın emeklilik sistemini şimdi değiştirmeleri gerektiğini söylüyor.
İşçi sendikalarının birleşik cephesi de dahil olmak üzere muhalifler, bir revizyon ihtiyacının aciliyetine itiraz ediyor. Bay Macron’un değerli bir emeklilik hakkına saldırdığını ve zenginler üzerindeki vergileri artırmayı reddetmesi nedeniyle mavi yakalı işçilere haksız yere yük bindirdiğini söylüyorlar. İki taraf da geri adım atma emaresi göstermedi.
Okullarda, toplu taşıma araçlarında, akaryakıt rafinerilerinde ve enerji santrallerinde işçilerin protestoları ve aralıklı iş bırakmaları, yaygın hoşnutsuzluğu açıkça ortaya koydu, ancak genel aksamalar sınırlı kaldı. Yine de, emeklilik yasa tasarısı, Bay Macron’un partisinin zayıf bir çoğunluğa sahip olduğu, yasama hesaplaşması için hazırlanan az sayıda müttefik ve muhalife sahip olduğu Parlamentonun alt meclisinde tartışılmak üzere gündeme geldikçe baskı artıyor.
Bekle, bu neden tanıdık geliyor?
Emeklilik revizyonu, uzun süredir Fransız siyasetinin üçüncü bir parçası oldu ve Bay Macron’un göreve gelmesinden çok önce, 1995 ve 2010’da büyük protestolara yol açtı. Bu, Bay Macron’un emeklilik planları ikinci kez şiddetli bir direnişle karşılaşıyor.
2019’da, ilk döneminde, Bay Macron’un Fransa’nın cömert emeklilik sistemini elden geçirme çabası, ülke tarihindeki en uzun ulaşım grevlerinden biri de dahil olmak üzere, büyük sokak protestolarına ve ezici grevlere yol açtı. Hükümet, koronavirüs pandemisi vurduktan sonra bu planları rafa kaldırdı.
Ocak ayı sonlarında Lyon, Fransa’da terk edilmiş bir tren istasyonu. Kredi… Laurent Cipriani/İlişkili Basın
Sayın Macron’un o zamanlar yaptığıyla şimdi yaptığı arasında çok önemli bir fark var: Sayın Macron’un ilk projesi, kanuni emeklilik yaşını yükseltmeyi içermiyordu. Bunun yerine, emeklilik sisteminin baş döndürücü derecede karmaşık mimarisinin kapsamlı bir şekilde elden geçirilmesini hedefliyordu. Amaç, 42 farklı emeklilik programını, işçilerin biriktirip emekli olduktan sonra nakit olarak kullanacakları puanları kullanarak daha adil, birleşik bir sistem olacağını söylediği bir sistemde birleştirmekti. Ancak planlar birçok kişinin kafasını karıştırdı ve emekli maaşlarının düşeceğinden endişe etti.
Peki Macron bu sefer ne yapıyor?
En son planlar, Fransızların daha uzun süre çalışmasını sağlayarak sistemin finansmanını dengelemek için çok daha dolaysız bir girişim; hükümetin bazıları için zor olacağını kabul ettiği ancak gerekli olduğunda ısrar ettiği bir çaba.
İşçi Örgütlenmesi ve Sendika Hareketleri
Fransa, Avrupa’da yoksulluk riski altındaki en düşük emekli oranlarından birine sahip ve Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü’ne göre, emeklilik gelirinin önceki kazançların yerine ne kadar etkili bir şekilde geçtiğinin bir ölçüsü olan net emeklilik yenileme oranı yüzde 74’e sahip. OECD ve Avrupa Birliği ortalamaları.
Ancak hükümet, artan ortalama yaşam süresinin sistemi giderek daha istikrarsız bir duruma soktuğunu savunuyor. 2000 yılında, her bir emekli için sisteme ödeme yapan 2.1 işçi vardı; 2020’de bu oran 1,7’ye düşmüştü ve resmi tahminlere göre 2070’te 1,2’ye düşmesi bekleniyor.
Paris School of Economics’te ekonomist olan Antoine Bozio, acilen ele alınması gereken kısa vadeli bir “açık patlaması” olmadığını söyledi. Ancak “sistemin tehlikede olmadığını veya bir felaketin eşiğinde olmadığını bir kez söylediniz”, bu uzun vadede “sorun olmadığı anlamına gelmez” dedi.
Paris’teki Fransız lise öğrencileri Ocak ayı sonlarında erişimi engelledi. Kredi… Lucien Libert/Reuters
Hükümet, ilave vergi mükellefi parası olmadan sistemi finansal olarak ayakta tutabilmek için kanuni emeklilik yaşını 2030’da 64’e ulaşana kadar kademeli olarak her yıl üç ay artırmak istiyor. tam emekli maaşı alabilmek için sisteme girmesi gerekiyor.
Pazartesi akşamı Hollanda ziyareti sırasında Sayın Macron, “Bu ıslahat vazgeçilmezdir” dedi.
Plan neden bu kadar popüler değil?
Muhalifler, Bay Macron’un öngörülen açık tehdidini abarttığını ve işçi bordrosu vergilerini artırmak, emekli maaşlarını enflasyondan ayırmak veya zenginlere uygulanan vergileri artırmak gibi sistemi dengelemenin başka yollarını düşünmeyi reddettiğini söylüyor.
Muhalifler, insanları daha uzun süre çalıştırmanın, genellikle kariyerlerine daha erken başlayan ve beyaz yakalılardan ortalama olarak daha kısa bir yaşam beklentisine sahip olan mavi yakalı çalışanları haksız yere etkileyeceğini savunuyor.
Fransa’nın en büyük ikinci sendikası olan CGT işçi sendikasının başkanı Philippe Martinez Salı günü BFM TV haber kanalına “Altmış dört mümkün değil” dedi. “Bir tekstil fabrikası katını, bir mezbahayı veya gıda işleme endüstrisini ziyaret etmelerine izin verin, çalışma koşullarının nasıl olduğunu görsünler.”
Bazıları daha sonra emekli olmaya zorlanmaktan endişe ediyor çünkü çalışmak isteyen ancak işlerini kaybeden yaşlı yetişkinler genellikle işgücü piyasasında yaş ayrımcılığıyla uğraşıyor.
Planın popülaritesinin, temassız bir “zenginlerin başkanı” imajından kurtulmaya çalışan Bay Macron’a karşı önceden var olan öfkeyle de çok ilgisi var.
Bay Macron, emekli maaşlarını ikinci döneminin mihenk taşı haline getirerek – üst üste üçüncü kez aday olamaz – aynı zamanda onları mirası üzerinde bir tür referandum haline getirdi.
Fransa’nın siyasi kültürü üzerine önde gelen bir tarihçi olan Jean Garrigues, “Bu nedenle, yalnızca tüm sendikalar değil, aynı zamanda kamuoyunun büyük bir kısmı da ona karşı” dedi. “Kendisini projeye bağlayarak, ona karşı muhalefet yükseltiliyor, bir bakıma dramatize ediliyor.”
Sırada ne var?
Hükümet, muhalefeti yumuşatmak için önlemler açıkladı: asgarî emekli maaşının 1.200 avroya veya yaklaşık 1.300 dolara çıkarılması; genç yaşta çalışmaya başlayanların daha erken emekli olmalarına olanak sağlayan sürekli muafiyetler; ve yaşlıların istihdamda kalmasına yardımcı olacak diğer önlemler.
Ancak hükümet, Başbakan Élisabeth Borne’nin geçen hafta pazarlık konusu olmadığını söylediği yasal emeklilik yaşının yükseltilmesi konusunda geri adım atma belirtisi göstermedi. İşçi sendikaları, sürekli olmasa da devam eden protestolar ve grevler için kazıyorlar.
Dikkatler, özellikle sol ve aşırı sağdaki milletvekillerinin emeklilik yasasına karşı sert bir mücadele vermesinin beklendiği Parlamento’ya da çevrildi. Alt ve daha güçlü olan Ulusal Meclis’teki milletvekillerinin yasayı üst meclise göndermeden önce Şubat ayında oylamaları bekleniyor.
Çevik kuvvet polisi ve protestocular, Ocak ayı sonlarında Nantes’te düzenlenen bir miting sırasında çatıştı. Kredi… Loic Venance/Agence France-Presse — Getty Images
Ancak Bay Macron’un partisi Rönesans ve müttefikleri, Ulusal Meclis’te kırılgan bir çoğunluğa sahip ve emeklilik yasa tasarısını kendi başlarına geçirmek için mücadele edecekler. Liderleri tasarıyı destekleyebileceğini söyleyen ana akım muhafazakar parti olan Fransa’nın Cumhuriyetçilerine güvenmek zorunda kalacaklar.
Bay Macron protestoları savuşturmayı ve tasarıyı geçirmeyi umuyor, tıpkı Nicolas Sarkozy’nin 2010’da cumhurbaşkanıyken yaptığı gibi, devasa gösterilere rağmen emeklilik yaşını 60’tan 62’ye yükselttiğinde yaptığı gibi.
Ancak bazı tabandan Cumhuriyetçiler – ve hatta Bay Macron’un partisinin üyeleri – tasarının mevcut versiyonundan rahatsızlık duyduklarını ifade ettiler;
Hükümet, tasarıyı oylama yapmadan geçirmek için ender bir anayasal araç kullanabilir; bu, kabineyi bir gensoru önergesine maruz bırakacak ve Bayan Borne’un sonbaharda finans faturalarını geçirmek için birçok kez başarılı bir şekilde kullandığı bir hareket.
Ancak bunu çok daha çekişmeli ve önemli bir yasa parçasında kullanmak, sokaklardaki gerilimi daha da alevlendirebilir.
Protestocu sayısının, geçen yıl yeniden seçilmesinden sonra Bay Macron için büyük bir sınav olan emeklilik revizyonu planlarına karşı öfkelerini dile getirmek için Ocak ayının başlarında protesto eden bir milyondan fazla kişiye ulaşması, hatta onu geçmesi bekleniyordu. Son kamuoyu yoklamaları, Fransız halkının üçte ikisinden fazlasının onun önerilerine karşı olduğunu gösteriyor.
Bay Macron ve hükümeti, yaşam beklentisi arttıkça ve çalışanların emeklilere oranı düştükçe, gelecekte daha sağlam bir mali temele oturtmak için Fransa’nın emeklilik sistemini şimdi değiştirmeleri gerektiğini söylüyor.
İşçi sendikalarının birleşik cephesi de dahil olmak üzere muhalifler, bir revizyon ihtiyacının aciliyetine itiraz ediyor. Bay Macron’un değerli bir emeklilik hakkına saldırdığını ve zenginler üzerindeki vergileri artırmayı reddetmesi nedeniyle mavi yakalı işçilere haksız yere yük bindirdiğini söylüyorlar. İki taraf da geri adım atma emaresi göstermedi.
Okullarda, toplu taşıma araçlarında, akaryakıt rafinerilerinde ve enerji santrallerinde işçilerin protestoları ve aralıklı iş bırakmaları, yaygın hoşnutsuzluğu açıkça ortaya koydu, ancak genel aksamalar sınırlı kaldı. Yine de, emeklilik yasa tasarısı, Bay Macron’un partisinin zayıf bir çoğunluğa sahip olduğu, yasama hesaplaşması için hazırlanan az sayıda müttefik ve muhalife sahip olduğu Parlamentonun alt meclisinde tartışılmak üzere gündeme geldikçe baskı artıyor.
Bekle, bu neden tanıdık geliyor?
Emeklilik revizyonu, uzun süredir Fransız siyasetinin üçüncü bir parçası oldu ve Bay Macron’un göreve gelmesinden çok önce, 1995 ve 2010’da büyük protestolara yol açtı. Bu, Bay Macron’un emeklilik planları ikinci kez şiddetli bir direnişle karşılaşıyor.
2019’da, ilk döneminde, Bay Macron’un Fransa’nın cömert emeklilik sistemini elden geçirme çabası, ülke tarihindeki en uzun ulaşım grevlerinden biri de dahil olmak üzere, büyük sokak protestolarına ve ezici grevlere yol açtı. Hükümet, koronavirüs pandemisi vurduktan sonra bu planları rafa kaldırdı.
Ocak ayı sonlarında Lyon, Fransa’da terk edilmiş bir tren istasyonu. Kredi… Laurent Cipriani/İlişkili Basın
Sayın Macron’un o zamanlar yaptığıyla şimdi yaptığı arasında çok önemli bir fark var: Sayın Macron’un ilk projesi, kanuni emeklilik yaşını yükseltmeyi içermiyordu. Bunun yerine, emeklilik sisteminin baş döndürücü derecede karmaşık mimarisinin kapsamlı bir şekilde elden geçirilmesini hedefliyordu. Amaç, 42 farklı emeklilik programını, işçilerin biriktirip emekli olduktan sonra nakit olarak kullanacakları puanları kullanarak daha adil, birleşik bir sistem olacağını söylediği bir sistemde birleştirmekti. Ancak planlar birçok kişinin kafasını karıştırdı ve emekli maaşlarının düşeceğinden endişe etti.
Peki Macron bu sefer ne yapıyor?
En son planlar, Fransızların daha uzun süre çalışmasını sağlayarak sistemin finansmanını dengelemek için çok daha dolaysız bir girişim; hükümetin bazıları için zor olacağını kabul ettiği ancak gerekli olduğunda ısrar ettiği bir çaba.
İşçi Örgütlenmesi ve Sendika Hareketleri
- Elma:İşçileri sendikalaşmaya çalışırken iş yasasını ihlal ettiği yönündeki şikayetlerin ardından şirket, yatırımcılarla yaptığı bir anlaşma kapsamında ABD’deki çalışma uygulamalarını denetleyecek.
- NYC Hemşire Grevi:Bronx’taki Montefiore Tıp Merkezi ve Manhattan’daki Mount Sinai’deki hemşireler, hastanelerin personel sayısını artırmayı ve çalışma koşullarını iyileştirmeyi kabul etmesinin ardından üç günlük greve son verdi.
- Amazon:Bir federal işçi yetkilisi, şirketin Staten Adası’ndaki bir depoda sendikanın kazandığı zaferi bozma girişimini reddederek, sendika ile şirket arasındaki sözleşme müzakerelerinin önündeki önemli bir engeli kaldırdı.
- Elektrikli Araçlar :Sektör için bir kilometre taşında, Ohio’daki bir EV pil fabrikasında çalışanlar, temel nedenler olarak kendi ve güvenlik sorunlarını öne sürerek Birleşik Otomobil İşçileri sendikasına katılmak için oy kullandı.
Fransa, Avrupa’da yoksulluk riski altındaki en düşük emekli oranlarından birine sahip ve Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü’ne göre, emeklilik gelirinin önceki kazançların yerine ne kadar etkili bir şekilde geçtiğinin bir ölçüsü olan net emeklilik yenileme oranı yüzde 74’e sahip. OECD ve Avrupa Birliği ortalamaları.
Ancak hükümet, artan ortalama yaşam süresinin sistemi giderek daha istikrarsız bir duruma soktuğunu savunuyor. 2000 yılında, her bir emekli için sisteme ödeme yapan 2.1 işçi vardı; 2020’de bu oran 1,7’ye düşmüştü ve resmi tahminlere göre 2070’te 1,2’ye düşmesi bekleniyor.
Paris School of Economics’te ekonomist olan Antoine Bozio, acilen ele alınması gereken kısa vadeli bir “açık patlaması” olmadığını söyledi. Ancak “sistemin tehlikede olmadığını veya bir felaketin eşiğinde olmadığını bir kez söylediniz”, bu uzun vadede “sorun olmadığı anlamına gelmez” dedi.
Paris’teki Fransız lise öğrencileri Ocak ayı sonlarında erişimi engelledi. Kredi… Lucien Libert/Reuters
Hükümet, ilave vergi mükellefi parası olmadan sistemi finansal olarak ayakta tutabilmek için kanuni emeklilik yaşını 2030’da 64’e ulaşana kadar kademeli olarak her yıl üç ay artırmak istiyor. tam emekli maaşı alabilmek için sisteme girmesi gerekiyor.
Pazartesi akşamı Hollanda ziyareti sırasında Sayın Macron, “Bu ıslahat vazgeçilmezdir” dedi.
Plan neden bu kadar popüler değil?
Muhalifler, Bay Macron’un öngörülen açık tehdidini abarttığını ve işçi bordrosu vergilerini artırmak, emekli maaşlarını enflasyondan ayırmak veya zenginlere uygulanan vergileri artırmak gibi sistemi dengelemenin başka yollarını düşünmeyi reddettiğini söylüyor.
Muhalifler, insanları daha uzun süre çalıştırmanın, genellikle kariyerlerine daha erken başlayan ve beyaz yakalılardan ortalama olarak daha kısa bir yaşam beklentisine sahip olan mavi yakalı çalışanları haksız yere etkileyeceğini savunuyor.
Fransa’nın en büyük ikinci sendikası olan CGT işçi sendikasının başkanı Philippe Martinez Salı günü BFM TV haber kanalına “Altmış dört mümkün değil” dedi. “Bir tekstil fabrikası katını, bir mezbahayı veya gıda işleme endüstrisini ziyaret etmelerine izin verin, çalışma koşullarının nasıl olduğunu görsünler.”
Bazıları daha sonra emekli olmaya zorlanmaktan endişe ediyor çünkü çalışmak isteyen ancak işlerini kaybeden yaşlı yetişkinler genellikle işgücü piyasasında yaş ayrımcılığıyla uğraşıyor.
Planın popülaritesinin, temassız bir “zenginlerin başkanı” imajından kurtulmaya çalışan Bay Macron’a karşı önceden var olan öfkeyle de çok ilgisi var.
Bay Macron, emekli maaşlarını ikinci döneminin mihenk taşı haline getirerek – üst üste üçüncü kez aday olamaz – aynı zamanda onları mirası üzerinde bir tür referandum haline getirdi.
Fransa’nın siyasi kültürü üzerine önde gelen bir tarihçi olan Jean Garrigues, “Bu nedenle, yalnızca tüm sendikalar değil, aynı zamanda kamuoyunun büyük bir kısmı da ona karşı” dedi. “Kendisini projeye bağlayarak, ona karşı muhalefet yükseltiliyor, bir bakıma dramatize ediliyor.”
Sırada ne var?
Hükümet, muhalefeti yumuşatmak için önlemler açıkladı: asgarî emekli maaşının 1.200 avroya veya yaklaşık 1.300 dolara çıkarılması; genç yaşta çalışmaya başlayanların daha erken emekli olmalarına olanak sağlayan sürekli muafiyetler; ve yaşlıların istihdamda kalmasına yardımcı olacak diğer önlemler.
Ancak hükümet, Başbakan Élisabeth Borne’nin geçen hafta pazarlık konusu olmadığını söylediği yasal emeklilik yaşının yükseltilmesi konusunda geri adım atma belirtisi göstermedi. İşçi sendikaları, sürekli olmasa da devam eden protestolar ve grevler için kazıyorlar.
Dikkatler, özellikle sol ve aşırı sağdaki milletvekillerinin emeklilik yasasına karşı sert bir mücadele vermesinin beklendiği Parlamento’ya da çevrildi. Alt ve daha güçlü olan Ulusal Meclis’teki milletvekillerinin yasayı üst meclise göndermeden önce Şubat ayında oylamaları bekleniyor.
Çevik kuvvet polisi ve protestocular, Ocak ayı sonlarında Nantes’te düzenlenen bir miting sırasında çatıştı. Kredi… Loic Venance/Agence France-Presse — Getty Images
Ancak Bay Macron’un partisi Rönesans ve müttefikleri, Ulusal Meclis’te kırılgan bir çoğunluğa sahip ve emeklilik yasa tasarısını kendi başlarına geçirmek için mücadele edecekler. Liderleri tasarıyı destekleyebileceğini söyleyen ana akım muhafazakar parti olan Fransa’nın Cumhuriyetçilerine güvenmek zorunda kalacaklar.
Bay Macron protestoları savuşturmayı ve tasarıyı geçirmeyi umuyor, tıpkı Nicolas Sarkozy’nin 2010’da cumhurbaşkanıyken yaptığı gibi, devasa gösterilere rağmen emeklilik yaşını 60’tan 62’ye yükselttiğinde yaptığı gibi.
Ancak bazı tabandan Cumhuriyetçiler – ve hatta Bay Macron’un partisinin üyeleri – tasarının mevcut versiyonundan rahatsızlık duyduklarını ifade ettiler;
Hükümet, tasarıyı oylama yapmadan geçirmek için ender bir anayasal araç kullanabilir; bu, kabineyi bir gensoru önergesine maruz bırakacak ve Bayan Borne’un sonbaharda finans faturalarını geçirmek için birçok kez başarılı bir şekilde kullandığı bir hareket.
Ancak bunu çok daha çekişmeli ve önemli bir yasa parçasında kullanmak, sokaklardaki gerilimi daha da alevlendirebilir.