Albrecht Weinberg bugünlerde talep ediliyor. Leer'deki ortak dairede ikindi çayı sırasında, oda arkadaşı Gerda Dänekas'ın telefonu birkaç kez çalıyor. Fransa ve Japonya'dan gazeteciler röportaja hazır olup olmadığını bilmek istiyorlar. “Bunu ister misin?” Diye soruyor. “Neden olmasın,” diye yanıtlıyor. Albrecht Weinberg Mart ayında 100 yaşında olacak. Auschwitz, Mittelbau-Dora ve Bergen-Belsen ve üç ölüm yürüyüşü kamplarından kurtuldu. “Bu 80 yıldır kafamda. Sadece kendimi yıkamam gerekiyor, sonra mahkum numaramı görüyorum. “
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
27 Ocak 1945'te Auschwitz'in kurtulmasından ve daha sonra ileri toplama kampından 80 yıl sonra, birçoğu onunla son tanıklardan biri olarak konuşmak istiyor. Gerda Dänekas bu gün Yılbaşı Pastası'na hizmet etti. Kaşıkla içeceğe, klasik Doğu Frisian'a bir krem bulutu yerleştiriyor. O zamanlar, Rhaudanfehn'deki ebeveynlerinin evinde çok yakın, Albrecht Weinberg hatırlıyor. Beyaz saçlı adam, gözlük, dar yüz, öne doğru eğiliyor: “Tabii ki, Doğu Frizyalılardık” diyor: “Biz başka bir şey değildik.”
Hariç tutma nasıl başladı
Babası Birinci Dünya Savaşı'nda Almanya için savaşmıştı. Ve yine de asla ilk adı Alfred ile hitap etmedi. Her zaman “De Jöd” ilk, “Yahudi” için düşük Almanca gönderdiler. “On bir yaşındaydım, beni okuldan attılar” diyor 99 yaşındaki. Arkadaşların onunla oynaması yasaklandı. Hariç tutma başladığında, sonunda milyonlarca Yahudi cinayetinin olduğu hala aklında.
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Holocaus Survivor
Oturma odalarında, o ve Gerda Dänekas bir cam vitrinde ailelerinin hafıza fotoğraflarını koruyorlar. Bunların arasında, bağlarını kardeşleri Friedel ve Dieter ile birlikte gösteren son resim var. Siyah beyaz fotoğrafta, üç genç utangaç, neredeyse kameraya endişeli görünüyor. 1942'de Berlin'de kaydedildi. Sarı Yahudi yıldızları paltolar arasında sakladılar, aslında hareket halinde olmamalılar. Ama en eskisi Dieter bir cesurdu. “İkimize utangaç çocukları verdi.” Fotoğraf, anneye birlikte bir gelecek için umut vermelidir. Ama yerine getirilmedi.
“Şimdi Albrecht'in Hikayesi'ni de anlatabilirim”: Gerda Dänekas bağla yaşlı insanların evinde bir hemşire olarak tanıştı ve bugün hala onunla ilgileniyor.
Kaynak: Getty Images
Ebeveynler 1945'te Auschwitz'de öldürüldü. Albrecht'i de bir sığır vagonuna sürüklediler. “Birinci sınıf değildi,” diye alay ediyor: “yerine ayakta duran, küçük su yok, ekmek yok. Yolda kaç gün olduğumuzu bilmiyorum.” Geldiklerinde çığlıklar duydular: “Dışarı çıkın , “Barking köpekler.”
“Bir Muselmann'ın ne olduğunu biliyor musun?” Diye soruyor. Auschwitz'de, ölüme daha yakın olduğu düşünülenleri hayattan daha yakın olarak adlandırırlardı. Nisan 1945'te acı çekmesinin sonunda, üç ölüm yürüyüşünden sonra, Aşağı Saksonya'dan Bergen-Belsen toplama kampından kurtulduğunda, kendisi bir Muselmann'dı: “Ciltle kaplı, dağların kaburgaları arasında bir kemik horozu cesetler. “
Hafıza: Albrecht Weinberg'in ebeveynleri 1942'de Theresienstadt'a sınır dışı edildi ve Auschwitz'de öldürüldü.
Kaynak: Getty Images
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Kurtuluştan sonra, aileden birkaçından birini sağlayan kız kardeşi Friedel'i buldu. Birlikte Amerika'ya göç ettiler. New York'ta bir kasap koştu, daha sonra emeklilikte Florida, Friedel'de yaşadılar ve yemin ettikleri için birlikte. Asla Almanya'ya geri dönmek istemediler. 1985'te Leer'den bir davet geldi. Şehir, 1938'de Kasım Pogroms'ta yok edilen 100 yıl önce sinagogun inşasını anmak istedi. Diğer kurtulanlarla tanışmayı umdukları için görüşlerini değiştirdiler.
Boşta yaptıkları temaslar, Friedel'in felç geçirmesinden sonra Albrecht'e yardım teklifini kabul etti. Endişeliydi çünkü iyi bakmadı. Bu yüzden her ikisi de 2012'de Leer'deki yaşlı bir insanların evine taşındı. Orada, hemşire Gerda Dänekas, emekli olmak için emirden kısa bir süre önce emri aldı – ikisinin ihtiyaç duyduğu şeyi gören sürükleyici bir kadın.
Friedel'in ölümünden sonra Albrecht'i yanına aldı. İlk ziyaret, hafta sonları. “Şimdi ölen kocam ve çocuklarım bunu destekledi” diyor. Vineyard, Corona döneminde evde tamamen izole edildiğinde, daha büyük bir daireye taşındı ve onunla bir daire kurdu.
“Konuştuğunu suçlıyorum,” diyor onunla geçmişe bakarak. Ve ekliyor: “Ve seni bulduğuma sevindim, hayır, beni buldun.” 2013'te ilk kez Bergen-Belsen Anıtı'nın bir tarihçisine anlattı. O zamandan beri, Gerda Dänekas ve o, son zamanlarda gazeteci Nicolas Büche'nin üzüm bağlarıyla yazdığı bir kitabın okumalarında sayısız kez okullarda. Bir hatırlatma olarak hikayesini anlatıyor. Çocuklara çekiciliği: Cesaret edin, korkmayın.
Eski hemşiresi bir yönetici ve sevgi dolu bir amirdir. Örneğin, çayını yeterince içtiğine dikkat ediyor. Birlikte ritüelleri korurlar. Zor göremediği için düzenli olarak okudu. “Her zaman Holokost ile ilgili” diyor. Ancak onu endişelendiren en son haberler de var: geçen yıl Leer'de Yahudi mezarlığının güçlendirilmesi, hakkının güçlendirilmesi.
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Umut: Kardeşler Holokost'tan kurtuldu: Albrecht Weinberg (sol) Diedrich (merkez) ve Friedel (sağ).
Kaynak: Getty Images
99 yaşındaki, rollunun bagaj ağından “Üçüncü Reich'a kişisel sözlük” i balık tutuyor. Sayfalar sarardı, sık sık eline aldı. Bu yüzden evinde yaşının sakinleriyle temasa geçmek istemedi, diyor Dänekas: “Kendisine herkese sordu, sen de Nazi miydi?”
Onunla birlikte Dänekas New York'a, Berlin, Auschwitz ve İsrail'e gitti. “Şimdi Albrecht'in hikayesini de anlatabilirim,” diyor ve sık sık neyi tanımladığını tamamlıyor. “Torunlarımın onunla büyüyebilmesine sevindim. Onunla ilgilenmem için buna değer. “
Holokost mağduru
Albrecht Weinberg, Federal Liyakat Haçı da dahil olmak üzere çağdaş bir tanık olarak onurlandırıldı. Rhaudanfehn'de bir okul adını aldı. “Albrecht-Weinberg-Gymnasium” öğrencileriyle yakın bir ilişkisi var. 100. doğum günü için bir resepsiyon planlanıyor, ancak okulda kutlamak ve simit için herkes için harcamak istiyor. “Fahri vatandaş olduğum üç şehir var” diyor. “Mittelbau-Dora yakınlarındaki Nordhausen, Boş ve Rhaudanfehn. Çocukken artık oraya sokağa çıkmama izin verilmedi, şimdi fahri bir vatandaşım. “
Haberler/EPD
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
27 Ocak 1945'te Auschwitz'in kurtulmasından ve daha sonra ileri toplama kampından 80 yıl sonra, birçoğu onunla son tanıklardan biri olarak konuşmak istiyor. Gerda Dänekas bu gün Yılbaşı Pastası'na hizmet etti. Kaşıkla içeceğe, klasik Doğu Frisian'a bir krem bulutu yerleştiriyor. O zamanlar, Rhaudanfehn'deki ebeveynlerinin evinde çok yakın, Albrecht Weinberg hatırlıyor. Beyaz saçlı adam, gözlük, dar yüz, öne doğru eğiliyor: “Tabii ki, Doğu Frizyalılardık” diyor: “Biz başka bir şey değildik.”
Hariç tutma nasıl başladı
Babası Birinci Dünya Savaşı'nda Almanya için savaşmıştı. Ve yine de asla ilk adı Alfred ile hitap etmedi. Her zaman “De Jöd” ilk, “Yahudi” için düşük Almanca gönderdiler. “On bir yaşındaydım, beni okuldan attılar” diyor 99 yaşındaki. Arkadaşların onunla oynaması yasaklandı. Hariç tutma başladığında, sonunda milyonlarca Yahudi cinayetinin olduğu hala aklında.
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Albrecht Weinberg
Holocaus Survivor
Oturma odalarında, o ve Gerda Dänekas bir cam vitrinde ailelerinin hafıza fotoğraflarını koruyorlar. Bunların arasında, bağlarını kardeşleri Friedel ve Dieter ile birlikte gösteren son resim var. Siyah beyaz fotoğrafta, üç genç utangaç, neredeyse kameraya endişeli görünüyor. 1942'de Berlin'de kaydedildi. Sarı Yahudi yıldızları paltolar arasında sakladılar, aslında hareket halinde olmamalılar. Ama en eskisi Dieter bir cesurdu. “İkimize utangaç çocukları verdi.” Fotoğraf, anneye birlikte bir gelecek için umut vermelidir. Ama yerine getirilmedi.
“Şimdi Albrecht'in Hikayesi'ni de anlatabilirim”: Gerda Dänekas bağla yaşlı insanların evinde bir hemşire olarak tanıştı ve bugün hala onunla ilgileniyor.
Kaynak: Getty Images
Ebeveynler 1945'te Auschwitz'de öldürüldü. Albrecht'i de bir sığır vagonuna sürüklediler. “Birinci sınıf değildi,” diye alay ediyor: “yerine ayakta duran, küçük su yok, ekmek yok. Yolda kaç gün olduğumuzu bilmiyorum.” Geldiklerinde çığlıklar duydular: “Dışarı çıkın , “Barking köpekler.”
“Bir Muselmann'ın ne olduğunu biliyor musun?” Diye soruyor. Auschwitz'de, ölüme daha yakın olduğu düşünülenleri hayattan daha yakın olarak adlandırırlardı. Nisan 1945'te acı çekmesinin sonunda, üç ölüm yürüyüşünden sonra, Aşağı Saksonya'dan Bergen-Belsen toplama kampından kurtulduğunda, kendisi bir Muselmann'dı: “Ciltle kaplı, dağların kaburgaları arasında bir kemik horozu cesetler. “
Hafıza: Albrecht Weinberg'in ebeveynleri 1942'de Theresienstadt'a sınır dışı edildi ve Auschwitz'de öldürüldü.
Kaynak: Getty Images
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Kurtuluştan sonra, aileden birkaçından birini sağlayan kız kardeşi Friedel'i buldu. Birlikte Amerika'ya göç ettiler. New York'ta bir kasap koştu, daha sonra emeklilikte Florida, Friedel'de yaşadılar ve yemin ettikleri için birlikte. Asla Almanya'ya geri dönmek istemediler. 1985'te Leer'den bir davet geldi. Şehir, 1938'de Kasım Pogroms'ta yok edilen 100 yıl önce sinagogun inşasını anmak istedi. Diğer kurtulanlarla tanışmayı umdukları için görüşlerini değiştirdiler.
Boşta yaptıkları temaslar, Friedel'in felç geçirmesinden sonra Albrecht'e yardım teklifini kabul etti. Endişeliydi çünkü iyi bakmadı. Bu yüzden her ikisi de 2012'de Leer'deki yaşlı bir insanların evine taşındı. Orada, hemşire Gerda Dänekas, emekli olmak için emirden kısa bir süre önce emri aldı – ikisinin ihtiyaç duyduğu şeyi gören sürükleyici bir kadın.
Friedel'in ölümünden sonra Albrecht'i yanına aldı. İlk ziyaret, hafta sonları. “Şimdi ölen kocam ve çocuklarım bunu destekledi” diyor. Vineyard, Corona döneminde evde tamamen izole edildiğinde, daha büyük bir daireye taşındı ve onunla bir daire kurdu.
“Konuştuğunu suçlıyorum,” diyor onunla geçmişe bakarak. Ve ekliyor: “Ve seni bulduğuma sevindim, hayır, beni buldun.” 2013'te ilk kez Bergen-Belsen Anıtı'nın bir tarihçisine anlattı. O zamandan beri, Gerda Dänekas ve o, son zamanlarda gazeteci Nicolas Büche'nin üzüm bağlarıyla yazdığı bir kitabın okumalarında sayısız kez okullarda. Bir hatırlatma olarak hikayesini anlatıyor. Çocuklara çekiciliği: Cesaret edin, korkmayın.
Eski hemşiresi bir yönetici ve sevgi dolu bir amirdir. Örneğin, çayını yeterince içtiğine dikkat ediyor. Birlikte ritüelleri korurlar. Zor göremediği için düzenli olarak okudu. “Her zaman Holokost ile ilgili” diyor. Ancak onu endişelendiren en son haberler de var: geçen yıl Leer'de Yahudi mezarlığının güçlendirilmesi, hakkının güçlendirilmesi.
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Daha sonra daha fazlasını okuyun Reklamcılık
Umut: Kardeşler Holokost'tan kurtuldu: Albrecht Weinberg (sol) Diedrich (merkez) ve Friedel (sağ).
Kaynak: Getty Images
99 yaşındaki, rollunun bagaj ağından “Üçüncü Reich'a kişisel sözlük” i balık tutuyor. Sayfalar sarardı, sık sık eline aldı. Bu yüzden evinde yaşının sakinleriyle temasa geçmek istemedi, diyor Dänekas: “Kendisine herkese sordu, sen de Nazi miydi?”
Onunla birlikte Dänekas New York'a, Berlin, Auschwitz ve İsrail'e gitti. “Şimdi Albrecht'in hikayesini de anlatabilirim,” diyor ve sık sık neyi tanımladığını tamamlıyor. “Torunlarımın onunla büyüyebilmesine sevindim. Onunla ilgilenmem için buna değer. “
Albrecht Weinberg,
Holokost mağduru
Albrecht Weinberg, Federal Liyakat Haçı da dahil olmak üzere çağdaş bir tanık olarak onurlandırıldı. Rhaudanfehn'de bir okul adını aldı. “Albrecht-Weinberg-Gymnasium” öğrencileriyle yakın bir ilişkisi var. 100. doğum günü için bir resepsiyon planlanıyor, ancak okulda kutlamak ve simit için herkes için harcamak istiyor. “Fahri vatandaş olduğum üç şehir var” diyor. “Mittelbau-Dora yakınlarındaki Nordhausen, Boş ve Rhaudanfehn. Çocukken artık oraya sokağa çıkmama izin verilmedi, şimdi fahri bir vatandaşım. “
Haberler/EPD