TOKYO — 13 yıl önce en son bir Japon filmi en son uluslararası film dalında Oscar kazandığında, Yojiro Takita’nın hikayesini “Gidişler”i zar zor duymamış olan tahmincileri şaşırtan bir şekilde üzücüydü. törenden önce kazara bir cenazeci hakkında.
Japon sineması, dünyanın dört bir yanından eleştirmenler ve diğer film yapımcıları Akira Kurosawa, Kenji Mizoguchi ve Yasujiro Ozu gibi yönetmenleri dünya sinemasının devleri olarak kutladığında, 20. yüzyılın ortalarındaki ihtişamından çoktan kaybolmuştu.
Bu yılın kazananı, Ryusuke Hamaguchi’nin keder, sanat ve insan bağlantısı üzerine sessiz, yıkıcı meditasyonu “Drive My Car”, uluslararası kategoride ezici bir favori oldu ve aynı zamanda en iyi uyarlanmış senaryo, en iyi yönetmen dallarında aday gösterildi. ve en iyi resim.
Bay Hamaguchi’nin Oscar kazanması, Japon film yapımcılarının uluslararası beğeni toplamaya yavaş yavaş dönüşünün bir mihenk taşı. Üç yıl önce Hirokazu Kore-eda’nın “Shoplifters” filmi, Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye kazandıktan sonra Akademi Ödülleri’nde uluslararası kategoride aday gösterildi ve Kiyoshi Kurosawa, 2020’de Venedik Film Festivali’nde “En İyi Yönetmen” ödülünü kazandı. Bir Casusun Karısı.”
Bununla birlikte, bazı yönlerden “Drive My Car”ın uluslararası başarısı, çoğu filmin asla başaramadığı tecrit edilmiş bir yerel film endüstrisinin kısıtlamalarını aşmasından kaynaklanmaktadır. Japonya kıyılarında.
Bay Hamaguchi’nin Haruki Murakami’nin kısa öykülerine dayanan filmi, Tokyo’da bir televizyon yapımcısı ve eski film eleştirmeni olan Tamaki Tsuda, “yabancılar için kabul etmesi ve anlaması kolay bir Japonya”yı tasvir ediyor. Filmin içeriği tanımı gereği uluslararasıdır: Ana karakter, Çehov’un “Vanya Amca”nın, Kore işaret dili de dahil olmak üzere farklı dilleri konuşan birçok ülkeden aktörlerin yer aldığı bir tiyatro prodüksiyonunu yönetir.
“Herkesin sahip olduğu ancak nadiren söylediği duygulara değiniyor” dedi Bayan Tsuda. “Japonya’yı gerçekten sevmek ve anlamak için anlamanız gereken bir film değil.”
Bay Hamaguchi, Oscar ödülünün ardından sahne arkası röportajında, filmin temalarının sınırların ötesine geçtiğini düşündüğünü söyledi. Bir tercüman aracılığıyla, “Kaybetme ve kayıptan sonra nasıl yaşanacağına dair bu hikayenin birçok insanda yankı bulduğunu düşünüyorum” dedi.
Kozmopolit bir Japonya’yı sunan ve sosyal izolasyon içinde yaşayan karakterleri betimleyen film, Japon toplumunun mevcut Batılı izlenimlerini de yansıtmış olabilir.
“Şu anda daha geniş uluslararası kültürün Japonya’da sahip olduğu Japon-luk vizyonuna bakıyoruz,” diyor Jennifer Coates. İngiltere’deki Sheffield Üniversitesi’nde Japon çalışmaları. Bayan Coates, haber medyasında bir yalnızlık salgını ya da “hikikomori” olarak bilinen aşırı inziva fenomeni tasvirleriyle, Japonya dışındaki eleştirmenlere ve izleyicilere dokunan film türlerinin “sessiz travma hakkındaki filmlerde” “bağımsız bir tarza” sahip olduğunu söyledi. .
Yine de, Bong Joon Ho’nun yönettiği sınıf mücadelesini konu alan Güney Koreli gerilim filmi “Parasite”den farklı olarak, İngilizce dilinde olmayan ve 2020’de en iyi film Akademi Ödülü’nü kazanan ilk film olarak Oscar tarihine geçen “Parasite”, Arabamı Sür”, Japon toplumundaki sorunlarla doğrudan ilgilenmiyor. Sosyal mesajı belki daha sessiz, Japonya’yı sınırların hala uluslararası turistlere kapalı olduğu ve göçün hala hassas bir konu olduğu bir ülkede içe odaklanmaktan uzaklaştırıyor.
Hidetoshi Nishijima, solda ve Toko Miura “Drive My Car”dan bir sahnede. Kredi… Acı Son
Film Ağustos ayında piyasaya çıktığından beri sadece 889 milyon yen (7 milyon doların biraz üzerinde) bilet satışı elde ettiği Japonya’da özel bir gişe başarısı olmadı ve Japonya’daki izleyicilerinin çoğu ancak Oscar adaylığından sonra geldi. Bayan Tsuda, “Yabancı ödül adayları, Japonları kanepelerinden tiyatrolara gitmeye iten şeydi,” dedi.
Yerli filmlerin son 14 yıldır Amerikan gişe rekorları kıran filmlerden daha fazla sattığı bir ülkede, filmin cansız yerel performansı dikkate değer.
Bay Hamaguchi, filmini, finansmanın film yapımcıları, reklam ajansları, televizyon ağları ve hatta kozmetik şirketlerinden oluşan bir bağlantıdan geldiği Japonya’nın ana akım stüdyo sistemi içinde yapmadı; bu sistem, yönetmenleri genellikle sanatsal bağımsızlıktan mahrum bırakıyor. Bunun yerine, iç pazar için çok az pazarlama gücü olan küçük üretim şirketlerinden bağımsız fon aradı.
Yale’de Japon sinemasında uzmanlaşmış Doğu Asya edebiyatı ve filmi profesörü Aaron Gerow, “’Arabamı Sür’ün aslında Japon film endüstrisine karşı bir argüman olduğunu iddia etmek mümkün” dedi. “Vay canına, Oscar kazandı ve Japon film endüstrisi bundan faydalanacak” diyenler olabilir, ancak ‘Hayır olmaz, çünkü bu filmde olan bir film’ demek için bir argüman var. Japon film endüstrisine karşı bazı yollar.”
Japon sinemaseverler geçen yıl sinemalarda yaklaşık 162 milyar yen (1.3 milyar $) harcadı ve bu biletlerin yaklaşık yüzde 80’i Japonya’da yapılan filmler için satıldı. Yine de, film akademisyenleri, kısmen çok yüksek kalitede olmadıkları için, yerli yapım filmlerin çoğunun uluslararası bir izleyici bulma şansının çok az olduğunu söylüyorlar.
Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde Doğu Asya dilleri ve kültürleri konusunda yardımcı doçent olan Kerim Yaşar, “Japonya’daki pek çok film ve televizyon prodüksiyonu, çok vasat oyunculuk nedeniyle engelleniyor” dedi. Pek çok filmde, televizyon varyete programlarında görünen, çok az tiyatro eğitimi almış ve ciddi oyunculardan çok sosyal medya “etkileyicilerine” benzeyen sözde idoller rol alıyor.
Japonya’da Bay Hamaguchi’nin galibiyeti soğuktu. Başbakan Fumio Kishida’nın kabine sekreteri Hirokazu Matsuno, gazetecilere günlük bir brifingde tebrikler sundu. Ancak Japonya’nın en büyük gazetelerinden biri olan Asahi Shimbun’un film ve televizyon muhabiri Kenji Komine, “Arabamı Sür” ödülünü “çok utanç verici bir durum” olarak nitelendirdi çünkü film ana akım stüdyolar tarafından desteklenmemişti ve çok az ilgi gördü. finansman.
Kısa bir e-posta alışverişinde, Tokyo Üniversitesi’nin eski rektörü ve Bay Hamaguchi’nin akıl hocası Shigehiko Hasumi, “Akademi Ödülleriyle ilgilenmediğini” söyledi ve “Arabamı Sür” yazdı. ”, daha fazla açıklama yapılmadan “neredeyse mükemmel bir çalışma” değildir.
Yine de, televizyon yapımcısı Bayan Tsuda, “Drive My Car”ın Oscar başarısının daha fazla Japon film yapımcısını uluslararası bir izleyici kitlesi düşünmeye sevk edebileceğini söyledi.
“Özellikle şimdi, Netflix, Amazon ve benzeri yayınların varlığıyla, Japon filmleri ve TV şovları dünyanın her yerinde yayınlanıyor ve erişilebilir durumda” dedi Bayan Tsuda. “Bu yüzden insanların yabancı bir izleyici kitlesinin ve sahip oldukları algıların farkında olmaları gerektiğini düşünüyorum.”
Bay Hamaguchi, filmi yaparken daha geniş bir izleyici kitlesini düşünmediğini söyledi. Oscar’dan sonra sahne arkası röportajında “Ben kendim bir film izleyicisiyim, bu yüzden kendi standartlarım var” dedi. “Bu yüzden kendi kişisel standartlarım ve yaptığım film yapımının bu standartları karşılayıp karşılamadığını düşünüyorum.”
Hikari Hida, Hisako Ueno ve Makiko Inoue Tokyo’dan gelen haberlere katkıda bulundu.
Japon sineması, dünyanın dört bir yanından eleştirmenler ve diğer film yapımcıları Akira Kurosawa, Kenji Mizoguchi ve Yasujiro Ozu gibi yönetmenleri dünya sinemasının devleri olarak kutladığında, 20. yüzyılın ortalarındaki ihtişamından çoktan kaybolmuştu.
Bu yılın kazananı, Ryusuke Hamaguchi’nin keder, sanat ve insan bağlantısı üzerine sessiz, yıkıcı meditasyonu “Drive My Car”, uluslararası kategoride ezici bir favori oldu ve aynı zamanda en iyi uyarlanmış senaryo, en iyi yönetmen dallarında aday gösterildi. ve en iyi resim.
Bay Hamaguchi’nin Oscar kazanması, Japon film yapımcılarının uluslararası beğeni toplamaya yavaş yavaş dönüşünün bir mihenk taşı. Üç yıl önce Hirokazu Kore-eda’nın “Shoplifters” filmi, Cannes Film Festivali’nde Altın Palmiye kazandıktan sonra Akademi Ödülleri’nde uluslararası kategoride aday gösterildi ve Kiyoshi Kurosawa, 2020’de Venedik Film Festivali’nde “En İyi Yönetmen” ödülünü kazandı. Bir Casusun Karısı.”
Bununla birlikte, bazı yönlerden “Drive My Car”ın uluslararası başarısı, çoğu filmin asla başaramadığı tecrit edilmiş bir yerel film endüstrisinin kısıtlamalarını aşmasından kaynaklanmaktadır. Japonya kıyılarında.
Bay Hamaguchi’nin Haruki Murakami’nin kısa öykülerine dayanan filmi, Tokyo’da bir televizyon yapımcısı ve eski film eleştirmeni olan Tamaki Tsuda, “yabancılar için kabul etmesi ve anlaması kolay bir Japonya”yı tasvir ediyor. Filmin içeriği tanımı gereği uluslararasıdır: Ana karakter, Çehov’un “Vanya Amca”nın, Kore işaret dili de dahil olmak üzere farklı dilleri konuşan birçok ülkeden aktörlerin yer aldığı bir tiyatro prodüksiyonunu yönetir.
“Herkesin sahip olduğu ancak nadiren söylediği duygulara değiniyor” dedi Bayan Tsuda. “Japonya’yı gerçekten sevmek ve anlamak için anlamanız gereken bir film değil.”
Bay Hamaguchi, Oscar ödülünün ardından sahne arkası röportajında, filmin temalarının sınırların ötesine geçtiğini düşündüğünü söyledi. Bir tercüman aracılığıyla, “Kaybetme ve kayıptan sonra nasıl yaşanacağına dair bu hikayenin birçok insanda yankı bulduğunu düşünüyorum” dedi.
Kozmopolit bir Japonya’yı sunan ve sosyal izolasyon içinde yaşayan karakterleri betimleyen film, Japon toplumunun mevcut Batılı izlenimlerini de yansıtmış olabilir.
“Şu anda daha geniş uluslararası kültürün Japonya’da sahip olduğu Japon-luk vizyonuna bakıyoruz,” diyor Jennifer Coates. İngiltere’deki Sheffield Üniversitesi’nde Japon çalışmaları. Bayan Coates, haber medyasında bir yalnızlık salgını ya da “hikikomori” olarak bilinen aşırı inziva fenomeni tasvirleriyle, Japonya dışındaki eleştirmenlere ve izleyicilere dokunan film türlerinin “sessiz travma hakkındaki filmlerde” “bağımsız bir tarza” sahip olduğunu söyledi. .
Yine de, Bong Joon Ho’nun yönettiği sınıf mücadelesini konu alan Güney Koreli gerilim filmi “Parasite”den farklı olarak, İngilizce dilinde olmayan ve 2020’de en iyi film Akademi Ödülü’nü kazanan ilk film olarak Oscar tarihine geçen “Parasite”, Arabamı Sür”, Japon toplumundaki sorunlarla doğrudan ilgilenmiyor. Sosyal mesajı belki daha sessiz, Japonya’yı sınırların hala uluslararası turistlere kapalı olduğu ve göçün hala hassas bir konu olduğu bir ülkede içe odaklanmaktan uzaklaştırıyor.
Hidetoshi Nishijima, solda ve Toko Miura “Drive My Car”dan bir sahnede. Kredi… Acı Son
Film Ağustos ayında piyasaya çıktığından beri sadece 889 milyon yen (7 milyon doların biraz üzerinde) bilet satışı elde ettiği Japonya’da özel bir gişe başarısı olmadı ve Japonya’daki izleyicilerinin çoğu ancak Oscar adaylığından sonra geldi. Bayan Tsuda, “Yabancı ödül adayları, Japonları kanepelerinden tiyatrolara gitmeye iten şeydi,” dedi.
Yerli filmlerin son 14 yıldır Amerikan gişe rekorları kıran filmlerden daha fazla sattığı bir ülkede, filmin cansız yerel performansı dikkate değer.
Bay Hamaguchi, filmini, finansmanın film yapımcıları, reklam ajansları, televizyon ağları ve hatta kozmetik şirketlerinden oluşan bir bağlantıdan geldiği Japonya’nın ana akım stüdyo sistemi içinde yapmadı; bu sistem, yönetmenleri genellikle sanatsal bağımsızlıktan mahrum bırakıyor. Bunun yerine, iç pazar için çok az pazarlama gücü olan küçük üretim şirketlerinden bağımsız fon aradı.
Yale’de Japon sinemasında uzmanlaşmış Doğu Asya edebiyatı ve filmi profesörü Aaron Gerow, “’Arabamı Sür’ün aslında Japon film endüstrisine karşı bir argüman olduğunu iddia etmek mümkün” dedi. “Vay canına, Oscar kazandı ve Japon film endüstrisi bundan faydalanacak” diyenler olabilir, ancak ‘Hayır olmaz, çünkü bu filmde olan bir film’ demek için bir argüman var. Japon film endüstrisine karşı bazı yollar.”
Japon sinemaseverler geçen yıl sinemalarda yaklaşık 162 milyar yen (1.3 milyar $) harcadı ve bu biletlerin yaklaşık yüzde 80’i Japonya’da yapılan filmler için satıldı. Yine de, film akademisyenleri, kısmen çok yüksek kalitede olmadıkları için, yerli yapım filmlerin çoğunun uluslararası bir izleyici bulma şansının çok az olduğunu söylüyorlar.
Güney Kaliforniya Üniversitesi’nde Doğu Asya dilleri ve kültürleri konusunda yardımcı doçent olan Kerim Yaşar, “Japonya’daki pek çok film ve televizyon prodüksiyonu, çok vasat oyunculuk nedeniyle engelleniyor” dedi. Pek çok filmde, televizyon varyete programlarında görünen, çok az tiyatro eğitimi almış ve ciddi oyunculardan çok sosyal medya “etkileyicilerine” benzeyen sözde idoller rol alıyor.
Japonya’da Bay Hamaguchi’nin galibiyeti soğuktu. Başbakan Fumio Kishida’nın kabine sekreteri Hirokazu Matsuno, gazetecilere günlük bir brifingde tebrikler sundu. Ancak Japonya’nın en büyük gazetelerinden biri olan Asahi Shimbun’un film ve televizyon muhabiri Kenji Komine, “Arabamı Sür” ödülünü “çok utanç verici bir durum” olarak nitelendirdi çünkü film ana akım stüdyolar tarafından desteklenmemişti ve çok az ilgi gördü. finansman.
Kısa bir e-posta alışverişinde, Tokyo Üniversitesi’nin eski rektörü ve Bay Hamaguchi’nin akıl hocası Shigehiko Hasumi, “Akademi Ödülleriyle ilgilenmediğini” söyledi ve “Arabamı Sür” yazdı. ”, daha fazla açıklama yapılmadan “neredeyse mükemmel bir çalışma” değildir.
Yine de, televizyon yapımcısı Bayan Tsuda, “Drive My Car”ın Oscar başarısının daha fazla Japon film yapımcısını uluslararası bir izleyici kitlesi düşünmeye sevk edebileceğini söyledi.
“Özellikle şimdi, Netflix, Amazon ve benzeri yayınların varlığıyla, Japon filmleri ve TV şovları dünyanın her yerinde yayınlanıyor ve erişilebilir durumda” dedi Bayan Tsuda. “Bu yüzden insanların yabancı bir izleyici kitlesinin ve sahip oldukları algıların farkında olmaları gerektiğini düşünüyorum.”
Bay Hamaguchi, filmi yaparken daha geniş bir izleyici kitlesini düşünmediğini söyledi. Oscar’dan sonra sahne arkası röportajında “Ben kendim bir film izleyicisiyim, bu yüzden kendi standartlarım var” dedi. “Bu yüzden kendi kişisel standartlarım ve yaptığım film yapımının bu standartları karşılayıp karşılamadığını düşünüyorum.”
Hikari Hida, Hisako Ueno ve Makiko Inoue Tokyo’dan gelen haberlere katkıda bulundu.